Redif, kafiye, ölçü gibi unsurlar şiirin dil ve anlatımına nasıl bir katkı sağlar

Şiiri düz yazıdan ayıran en büyük özellik şiirin ahengidir. Şiirde seslerin insanlara hoş ve güzel gelmesini sağlayan ahenk unsurları olmasa ortaya büyük bir eksiklik çıkar. Şiirde ahengi sağlayan sekiz özellik vardır. Bunlar; ölçü, redif, kafiye, asonans, aliterasyon, nakarat, ses çıkışı, kelime ve kelime grupları tekrarı. Bunları açıklamak şiirin ahengini nasıl etkilediğini gösterecektir.

• Ölçü (vezin): Türk şiirinde hece ölçüsü, aruz ölçüsü ve serbest ölçü olmak üzere 3 tür ölçü vardır. Hece ölçüsü, dizelerdeki hece sayısının eşitliğini sağlamaktadır. Aruz ölçüsü, dizelerdeki hecelerin açık ve kapalılık durumlarını göstermektedir. Serbest ölçü ise, belli bir kurala bağlı olmadan eser vermektir.
• Redif: Şiirin sonunda tekrarlanan aynı anlam veya görevdeki harfler, ekler, kelimeler ve kelime gruplarıdır.
• Kafiye: Şiirde bulunan dizeler arasındaki farklı anlam ve görevdeki sesler ve kelime benzerliğidir. Kafiyenin farklı çeşitleri vardır. Tek ses benzerliğine yarım kafiye, iki ses benzerliğin tam kafiye, ikiden fazla ses benzerliğine zengin kafiye, sesteş kelimelerin oluşturduğu cinaslı kafiye türleri şiirde ahengi sağlamaktadır.
• Asonans: Şiirde aynı ünlülerin sıkça tekrar edilerek ahenk sağlanmasına verilen addır.
• Aliterasyon: Şiirde aynı ünsüzlerin sıkça tekrarlanarak ahenk sağlamasına verilen addır.
• Nakarat: Şiirde her bir bölümün sonunda aynen tekrarlanan dizeye verilen addır.
• Kelime ve kelime grupları tekrarı: Şiirde ahengi sağlamak için bazı kelime veya kelime gruplarının tekrarlanmasıdır.
• Ses akışı: Şiirde seslerin vurgu ve tonlama ayarıdır.