Milli Edebiyat döneminin özellikleri

Milli edebiyat dönemi II. Meşrutiyet döneminde ilan edilmiş bir dönemdir. Cumhuriyet'in ilanı ile birlikte ilan edilen bir millileşme dönemidir. Cumhuriyet'in ilanı ile başlamış bir edebiyat akımıdır. Milli edebiyat döneminin en önemli öncüleri Ömer Seyfettin, Ziya Gökalp ve Ali Canip Yöntem'dir. Bu dönemde zaten var olan Genç Kalemler dergisinde savunulan "Yeni Lisan Hareketi" de ortaya çıkmıştır.

Bu dönemde dilde önemli ölçüde sadeleşmeler görülmüştür. Tanzimat dönemi ile başlayan dilde sadeleşme örneği ile birlikte milli edebiyat döneminde de bu istek ve talep görülmüştür. Bu dönemde yine Türkçülük ideolojisi de iyice belirginleşmiştir. Türkçülük ideolojisine mensup olan yazarların eserleri milli edebiyat döneminde artmıştır. Yalın bir edebiyat dönemine geçilmiştir. Hem Doğu hem de Batı edebiyatından uzak bir edebiyat akımı benimsenmiştir. Bundan dolayı milli edebiyat dönemi yakın dönemde ki en ünlü edebiyat akımlarındandır.

Bu dönemin dil anlayışı şu şekildedir:

• Yabancı dilbilgisi kuralları yıkılarak, Arapça ve Farsça tamlamalar bırakılmalıdır.
• Edebi eserler kaleme alınırken İstanbul hanımlarının konuşma dili esas alınmalıdır.
• Yabancı kelimelerden sadece günlük konuşma diline girmiş olanlar kullanılmalıdır.
• Terimlerde hiçbir değişiklik yapılmamalı bu sözcükler olduğu gibi kullanılmaya devam edilmelidir.
• Yabancı kelimeler dilimizde söylendiği gibi yazılmalıdır.
• Bu dönem şiirinin özellikleri ise şunlardır:
• Bu dönem şiirinde yalın bir dil ve hece ölçüsü kullanılmıştır.
• Tabiat güzellikleri, vatanseverlik ve kahramanlık konuları işlenmiştir.
• Mehmet Emin Yurdakul’un başlattığı bu anlayış zamanla genç kuşaklar tarafından da benimsenmiştir.
• Devrin içinde bulunduğu olumsuz koşullar bu dönem şairlerini karamsarlığa ve romantizme sürüklemiştir.
• Şairler şiirde işlenen konular ile Türk askerine ve Türk milletine moral vermeye çalışmışlardır.