Osmanlı Devleti’nin iskân politikası

İskan, kavram olarak beşeri yerleşme anlamına gelmektedir. Osmanlı döneminde uygulanmaya konulmuş bir politikadır. Osmanlı’nın topraklarının genişlemesiyle kazandıkları toprakların kalıcılığını sağlamak için böyle bir politikaya başvurmuştur.

İskan politikası kapsamında şunlar yapılmıştır;

• Göçmenler, iskân yerlerine yakın bölgelerden seçilirdi.
• Göçmen aileler seçilirken özellikle anlaşmazlık içinde olan ailelerden birisi seçilirdi. Bundaki amaç kan davalarını engellemekti.
• Göç eden ailelere toprak verilir ve bir süre vergi alınmazdı.
• Fethedilen yerlerdeki yerli halktan ayaklanma çıkarma ihtimali olanlar başka yerlere göç ettirilirdi.
• Bir yerden göçmen alınırken o yerin üretim ve düzeninin bozulmamasına dikkat edilirdi.
• İskâna tabi tutulan halktan vergi almaz, halkın birçok ihtiyacını karşılardı.
• Aralarında sorun olan ya da güvenliği tehdit edebileceği düşünülen aileleri farklı yerlere iskân ederdi.
• İskâna tabi tutulanlara toprak vererek boş arazilerin üretime katılmasını sağlardı.
• İskâna tabi tutulanları genellikle yakın yerlerden getirirdi.
• İskâna tabi tutulan halkın, belirli bir sebep olmaksızın en az beş yıl başka yere gitmesine izin vermezdi.