Hz. Muhammed’in (s.a.v.) merhameti ve affediciliği

Peygamber Efendimizin affediciliği konusundaki en büyük örnekler bence kendi öz amcasını öldüren ve parçalayan Hz Vahşi ile Hz Hind ‘ i iman ettikten sonra affetmesi ve bu konuyu daha sonra hiç açmamasıdır. Hz Aişe’ ye iftira atanlar bile affedilmiş ve daha sonra bu durum yüzlerine vurulmamıştır.

Merhamet, bir kimsenin ya da herhangi bir canlının karşılaştığı kötü durumdan dolayı üzüntü duymak, onların acı ve sıkıntılarına duyarlı olmaktır. Güzel ahlaka sahip insanların en belirgin özelliği, şefkatli ve merhametli olmalarıdır. Hz. Peygamber de (s.a.v.) son derece merhametli bir insandı. Allah (c.c.) onu âlemlere rahmet olarak göndermiştir.

Bu yüzdendir ki Hz. Muhammed (s.a.v.) yetimlere, çocuklara, kadınlara, yaşlılara merhametle davranmıştır. Hatta hayvanlara ve diğer bütün canlılara merhametle yaklaşmış, etrafındakilere de bunu tavsiye ederek “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz.” buyurmuştur.