Her yıl ocak ayının sonunda öğrencilerde evlerde bir heyecan olur ve karneler alınır. Veliler o karneleri okur ve değerlendirir. Eğitimciler pek çok mecrada karnelerle ilgili değerlendirmeler yapar. Gazeteler ve TV’ler bu konu ile yakından ilgilenir ve olay oldukça büyük bir hal almış olur.

Bizce bu süreçte asıl sorun gözden kaçırılıyor. “Çocuğun ve gencin hayatında karneye verilen anlam nedir? Karneler çocuklarla birlikte nasıl okunmalıdır ve üzerine nasıl yorum yapılmalıdır?” Öğrencilik yıllarımızda biz yetişkinlerin hepsinin bir karne hatırası vardır. Karneler ile karne dönemine ve karne okumalarıyla akalı kafamızdaki düşünceler ve hatıralarımız karneyi yorumlama hatası yapmamıza sebep olur. Bu dönemde kimse kendi anne babasının onun karnelerini değerlendirdiği gibi karneyi değerlendirmemelidir. Karnelere farklı bir bakış açısı geliştirilmelidir.

Karne konuşur ama kulaklar açıksa o duyulur. Karnede renkler vardır ama renkleri algılayacak gözler varsa o bir şey ifade eder. Karneler, öğrencilerin hesap çekilmek için hazırda bekleyen evraklar değildir. Karneler bir hesaplaşma aracı değildir. Karneler bir hediye sebebi değildir. Karneler bir mutluluk kaynağı veya hüzün sebebi değildir. Karne bir karnedir. Bir ölçme değerlendirme verisi bir değerlendirmesi gereken bir dokümandır. Bunun ne küçültmeli ne de abartmalıdır. Bırakın karne, karne olarak kalsın. Sizler sonrası ile alakalı olarak planlamaları yapabildiğiniz nispette bir bakış açısına sahipseniz karne anlamlıdır.

O karne ne kadar çocuğunuzun veya gencin ise o kadar da sizin karnenizdir. Kendinizi öğrencinizi değerlendirdiğiniz kadar değerlendiriniz.

Karne çocuğunuzun kişiliğini, karakterini ölçmez ki sonuçlarından birisi çocuğunuzun kişiliğine zarar versin. Karne öğrencileri küçültmek veya yüceltmek için yapılmış bir evrak değildir. Karne komşu çocuklarının veya kardeşlerin birbirini değerlendirmek için bir kıyaslama ölçeği de değildir. Karne karnedir ve o kadar kabul edilmelidir. Karnelerin öğrencilerin hayatında bir tehdit aracı olmasında çıkarılması yetişkinlerin karneye yüklediği anlamla ilişkilidir. Yetişkinler, ebeveynler öğrencilere karne üzerinde methiyeler dökmemeleri gerektiği gibi bir fırçalama aracı olarak değerlendirmemelidir.

Yetişkinler için, öğrenci kendi gerçekleştiremedikleri hedefleri gerçekleştirme aracı olarak görüldüğü için karne öğrencisinin psikolojik sağlığının önüne geçmektedir. Karne öğrencinin mutluluğunda, sağlığında önemli değildir.

“Karneyi aldım elime ama hocam ne yapacağım şimdi?” dediğinizi duyar gibiyim. Kıymetli veliler karne bir sonraki dönem için, eğitim hayatı için, geleceğe dair planlama yapmak için bir araçtır. Geleceği tasarlamak için geçmişten gelen veridir karne. Karne bir not yumağıdır, yumağı çözmek ve iyi sarmak zorunda olunan bir yumaktır.

Karne öğrencilerin korkmadığı bir belge olmalıdır. Üzerinde bir değişiklik yapılması gerektiğini düşünmemelidir. Artık karneler e-okuldan ulaşılıyor. Veliler notları daha önceden görüp ön almışlarsa da beklenmedik bir durumla da karşılaşmayacaklar. Velilerin tavrı, davranışları tepkileri o kadar dengeli olmalı ki çocuklar karne gelse de babam-annem bana eğitim koçluğu yapsalar ve karnemi değerlendirip bana yeni yol haritaları çizseler demelidir.

Artık karne ve sonrası ile alakalı olumsuz haberler okumak istemiyoruz. Bu anlamda kendilerini değerlendirme yapabilecek kadar yetki olarak görmeyen veliler mutlaka ailecek destek almalı ve bu süreci danışmanlar eşliğinde yönetmelidir.