Baba oğluna bağ bağışlamış; oğul babaya bir salkım üzüm vermemiş

Babalar çocukları için büyük özveride bulunurlar. Ama çocuklar babaları için küçük bir özveride bulunmazlar. Başka koruyucular ve korunanlarda da durum budur. Babalar canlarının bir parçası olan çocukları için büyük özveri ve fedakarlıkta bulunurlar. Ama bazı çocuklar babaları (Diğer büyükleri de olabilir) için küçük bir özveride bulunmazlar. Bu söz ile aile büyüklerine karşı yapılan vefasızlık dile getirilmiştir.

Kişiler yaratılışları itibariyle hırslıdır, bu hırs onların bu dünyada suale ve sorguya çekilmesine sebeptir. İnsanlar istede istemese de kişilikleri ve karakterleri itibariyle bazı şeylerin kendisinden eksilmesine tahammül edemezler. Özellikle de kendilerinden birşey isteyen kişi onların sürekli hayatında olan birisi ise. Baba ve oğlu, oğulun yaşadığı yıl boyunca tanışırlar, kesinlikle yabancılık çekmezler. Herkes gibi onlarda birbirlerini en iyi tanıyan insanlardır. Baba tamamen iyi, temiz duygularıyla çocuklarının gelecekleri için onlara fedakarlık yapar; bundan çıkar güdmez. Çocuklar ise aynı hayat mücadelesine girdiklerinde, evli ise çocukları için, bekar ise tecrübesizlikten dolayı ailelerinin onlara verdiklerini, yine ailelerine çok görürler, bu şekilde süregelen bir çelişkiyi yine aynı biçimde çocuklarından görürler. Hayat aslında bu şekilde bir döngü içindedir.

Babaların evlatlarına karşı duydukları sevgi, evlatla­rın babaya karşı besledikleri saygıdan çok fazladır. Ba­balar evlat için didinir, çırpınır ve büyük fedakârlıklara katlanırlar. Buna karşı çocukların babaları için göstere­cekleri özveri sınırlıdır.

Ancak onlar da baba oldukları zaman bunu anlayabilirler. Mamafih babalarına karşı çok fedakâr davrananlar da yok değildir. Zaten istenen ve olması gereken de budur.

Bu atasözü bütün koruyanlar ve korunanlar için ge­çerlidir. Daha çok nankör evlatlar ve korunanlar için söylenir.