Aşk, Şevkat ve Sevgi üzerine...

TÜİK' in raporuna göre boşanma oranında gittikçe yükselme oluyormuş.
Hani mutlu bir toplu idik, heni herkes biri birini çok seviyordu..
Hepsi laf..
Bu münasebetle aşk ve sevginin derecesi üzerine bir kaç kelam etmek istiyorum..
........
Aşıklar iki türlü yaklaşır maşuklarına.Birincisi "ya benimsin ya toprağın", İkincisi "mutlu ol yeter" yaklaşımı.
Gerçekte kaç kişi "mutlu ol yeter" diyebilir, bilemem ama bana göre bu aşkın daha üst mertebesindeki bir sevgiyi gösterir.
Aşkın ötesinde ne vardır derseniz,"şefkat" vardır "merhamet" vardır derim..
Menfaat eksenli aşk karşılık bekler sevgiliden.Karşılık göremeyince nefrete ve hatta düşmanlığa dönüşür. Ya da belli bir zaman sonra söner gider. Zira aşkın temelinde güzellik,ihsan (menfaat) ve kemâl (mükemmelik) vardır.
Ayrıca aşıkın gözü kördür, kusurları ve hataları görmez. Ne zaman ki aşık kafasını bir kayaya çarpıp gözünü açar ya da cemal,ihsan ve kemâl bakımından sevdiği gözünden düşer, o zaman aşık maşukundan soğur.

Güzelliğini kaybeden bir sevgiliden uzaklaşır aşık. Başka güzellerin peşine düşer. Menfati elinden giderse başka menfaatleri kovalar. Çünkü güzelliğe ve menfaate dayalı aşk karşılık bekler.

Ama şefkat ve merhamet eksenli sevgi veya aşk öyle değildir. Sevgili hasta da olsa, ihtiyar da olsa, çirkinleşse de sevgi devam eder. Hatta daha ziyadeleşir.

Şimdi başta belirttiğimiz konuya gelecek olursak "ya benimsin ya toprağın" diye ölümüne sevenler menfaat eksenli, maddeye ve cisme aşık olan kör aşıklardır. Bunlar tehlikelidir. Uzun süre bu yoğun duygularını sürdüremezler. Genelde ayrılan çiftler bu söylemle yola çıkanlardır.

Her konuda aşırılığın sonu hüsrandır. Denge ve istikamet her konu da olduğu gibi sevgi ve aşkta da önemlidir. Aşırılığın cezası karşılık alamamak, ayrılık ve kıskançlıktır.

Dengeli bir hayat sürmek dileği ile...