Ailede adil bir iş bölümü nasıl olmalıdır

Çevrenin saygı ve hürmet duyduğu bir büyüğümüzün evine, bayram ziyareti için gitmiştik. Bizi kapıda ailenin büyük oğlu karşıladı ve tatlı bir tebessümle içeri buyur etti. Ardından anne ve baba görünerek, bizleri aldılar. Son derece sade ve tertipli odaya götürdüler.

Şeker ve kolonya faslını, küçük olan organize etti. Kahve ve çayımızı ise, bir diğer kardeş getirip tuttu. Evde telaşsız ve disiplinli bir sistem yürüyordu. Herkes ne yapacağını çok iyi biliyor, bir işe birkaç kişi koşmuyor veya bir iş, sahibini beklemiyordu.
Koyu bayram sohbeti esnasında, ev sahibine evdeki bu güzel uyumun sırrını sormuştuk.

“Bizim evimizde herkesin bir görevi var” dedi. “Kimse kimsenin işine karışmaz. Ancak, çok ağır geldiğinde yardımına koşarız.”
“İş bölümü mü?” diye sordum.

“Evet” dedi. “İş bölümü de denebilir. Ancak, bu iş bölümü ‘Ben görevimi yaptım, başkasından bana ne’ şeklinde değil de; ‘Ben de adam yerine konuyorum, benim de bir işim var ve aileme katkıda bulunuyorum’ anlayışıyla yürür. Çocuklarımda hem sorumluluk duygusu gelişiyor, hem de işe yaramış olmanın hazzı yaşanıyor.”

Anlatılanlar son derece önemliydi. Sevgiye, kaynaşmaya ve disipline katkı yaparak bir iş bölümü anlayışı, fertlerin birbirine düştüğü günümüz aile yapısı için örnek bir modeldi.

Evde, anne-baba ve çocukların belli bir sorumluluklarının olması, gerektiğinde de birbirlerinin yardımına koşmaları, hoş bir ahengin oluşmasını sağlayacaktı. Buna büyükanne ve dedelerin de dahil olduğu düşünülürse, o evde harikulade bir düzenin işleyeceği aşikardı.