Vakıf, ibtida, vasıl kelimelerinin anlamı

Vakıf; birçok kişi tarafından kurulan ve toplum yararına çalışmayı ilke edinen kuruluş.

İptida; başlangıç, bir işe başlama, önceleri, en önce, ilk önce.

Vasıl: Ulaşan, erişen, kavuşan. Hakka vâsıl olan.

Lügatta: “Durmak” manasına gelen “vakf”, tecvid ilminde: “Nefesle birlikte sesin kesilmesine” denir. Vakf, kelimenin sonunda yapılır. Kelime ortasında kesinlikle yapılamaz.
“İbtida” da, lügatta: “Başlamak” demektir. Tecvid ilminde ise: “Kıraata ilk defa veya vakf yapıldıktan sonra kıraata devam etmek için tekrar başlamak” manasına gelmektedir.
Vakf ve ibtida mahallerini iyi bilmek lazımdır. Çünkü vakf ve ibtida, doğrudan doğruya Kur’an-ı Kerim’in manası ile ilgili bir husustur.
Durulacak yerlerin tesbiti, başlanacak mahallerin bilinmesi Kur’an-ı Kerim’in daha iyi anlaşılmasına yardımcı olacaktır. Binaenaleyh, vakf ve ibtidaya riayet etmemek, Kur’an-ı Kerim’in manasını anlaşılmaz bir hale sokar. 

İnsan süresi l6. Ayetinde geçen ikinci ( قَوَارِيرَ ) kelimesi, vasl halinde tenvinsiz, vakf halinde de ra’nın sükunuyla okunur.