Bu gün çocuklarımızla birlikte dersteydik.
Son dersi dinledik beraberce.
İlk günkü heyecan ve duyguların yerini şimdi hüzün ve gurur almıştı.

Hepsi fidan gibi boy atmış, sesleri,görüntüleri değişmiş,büyümüş ve olgunlaşmaya başlamışlar.
Artık kızlar anneleriyle arkadaş,erkekler babalarıyla yoldaş.

Bir bebek olarak teslim etmiştik onları.Ana okulundan son sınıfa kadar tam sekiz yıl bebeğimizi büyütüp bu gün geri verdiler.

Korudular, kolladılar,gözü gibi bakıp sakındılar. O kadar çabuk büyüttüler ki, bu gün baktım bizimkinin sakalı bıyığı çıkmış.

Ödevlerini yaparken ağladığı günleri,öğretmenlerine isyan ettiği akşamları halen gözümün önünde. O bebek gitmiş şimdi koca bir adam gelmiş yanıma. O adam ki,beni her yakaladığında ülke meselelerinden,dünya gündemininden, gelişmekten,kalkınmaktan bahisler açıyor.

Her ne kadar "internet ve teknoloji kuşağı" olsa da, onunla beraber gezip, aynı lezzetleri, aynı duyguları, aynı fikirleri paylaşabiliyoruz artık. Beraber maça gidip,beraber eğlenebiliyoruz.

Her veli gibi benim için de başarı çok önemli. Ama benim için daha da önemlisi efendi olması, kötü alışkanlığı olmaması, kötü söz ve davranışlardan uzak durmasıdır.

Okulumuz bir fanus gibi korunaklı şekilde büyüttü,yetiştirdi onları.
Beyaz ve boş tek bir sayfa vermiştik onlara. Bu gün bize beyaz,dopdolu bir kitap olarak teslim ettiler o sayfayı.
Saygı dolu, bilgi dolu,vatan, millet ve insan sevgisi dolu bir kitap.
Ve en önemlisi çevreye ve değer yargılarına duyarlı bir kitap.

Tüm emeği geçen öğretmenlerimize teşekkür ediyorum bize böyle bir kitap verdikleri için.
Her yıl değişen öğretmenleri görünce üzülüyordum; "acaba bundan sonra gelecek hoca bu kadar ilgilenmezse ne olur" diye? Ama hiç bir zaman gelen gideni aratmadı. Her birisi daha dolu,daha ilgili,daha sevgiliydi.

Ve bugün son dersi dinledik onlardan.
Hepimiz kendimizi tuttuk,sıktık,dudaklarımızı ısırdık dinlerken.
Hem sevinç,hem gurur hem de hüzünlüydük hepimiz.Bir taraftan alkışlıyor bir taraftan da gözyaşlarımızı siliyorduk.

Minik ellerini tutarak girdiğimiz okulun bahçesinden bu gün kol kola,omuz omuza çıktık.
Birlikte büyüdük,artık liseli olduk.

Şair ne güzel anlatmış bu son dersi mısralarında;

BU SON DERS
Bir Hüzün Saklıdır ayrılıklarda
Son kampanası vururken
Kalkan trenlerin
Nice hüzün ve sevinçlerini bölüşürüz
Elden ele yüreklerin

Sabır memesini emdiğimiz unuturuz da;
Aşinası oluveririz tükenen takvimlerin.
Yıllar yılları kovalar, bu resmigeçitte
Bir anda fark ederiz büyümüş olduklarını
Abdullahların, Ayşelerin, Ömerlerin…

Çekilen bunca sıkıntıysa
Boşa değildir.
Ve bir günde;
Trenler bizim için kalkar.
Yavaş ve sessiz
Bu kalkışta susar kampanalar
Sallanmaz ellerimiz
Bir düdük öter ince, uzun ve tiz
Kulaklarınızda yankılanır öğrettiklerimiz.

Çocuklar sevildikçe büyür insan
Sevdikçe yücelirsiniz…
Bir cennettir ülkemiz
Ve asildir milletimiz
Dilimiz ki;
Ana sütü kadar saf,
Ana sütü kadar temiz
Türkü söyler türkülerimiz
Size emanet al bayrağımız
Bütün değerlerimiz

Size emanet cumhuriyetimiz ve geleceğimiz
Çocuklar bu son dersimiz.

Şiir: Rıza Aslan