Neyse benim esas anlatacağım konu, bu ağacın zararı-faydası değil. Ben çocukken bu ağacın dallarından yaptığımız bir oyuncaktan bahsetmek istiyorum. Oyuncağın adı "PATLANGAÇ"

Bu ağacın dallarının içinde pamuk gibi sert bir madde vardır. Kalın ve sert bir tel ile bu maddeyi çıkardığınızda dalın içi boşalır, boruya dönüşürdü. O pamuk gibi maddeyi çıkardıktan sonra bir de fındık dalı keser onu da bi' güzel soyar temizlerdik. Çubuğun kalınlığını borunun çapına göre ayarlardık.Boyunu da biraz borudan uzun yapardık.
Fındık çubuğun arka tarafı biraz kalın olur borudan geçmezdi.
Bundan sonraki aşamada elimize temiz bir kendir parçası alır, misket büyüklüğünde parçalara ayırırdık. Ağzımızda onu iyice çiğner, yuvalar tabanca mermisi şekline getirirdik. Patlangaç borusunun çapına göre büyüklüğünü ayarlardık.

Artık elimizde "bazuka" gibi bir silah olurdu. Yani "bu boru,boru" diyerek bir zamalar basın önünde tanıtımı yapılan o silahları biz icat etmiştik.
Silahı kullanmadan önce fındık çubuğunu tükrüğümüzle güzelce ıslatır,borunun içinde rahat kaymasını sağladıktan sonra borunun içine kendir mermisini verirdik.
Mermiyi fındık çubuğu ile hızlı ve ani bir şekilde iterek, şaklatma sesi ile uzaklara fırlatırdık.
Arkadaşlarla en uzağa atış yapma yarışı yapar, veya biri birimize nişan alarak oyun oynardık.Bazen evlerin camlarına isabet eder ve camları kırardık.

Bunun dışında bir defasında ben dilli düdük te yapmaya çalışmıştım bu ağaçtan. İlk deneme başarısız olmuştu.Ama babamın desteğini de larak ikinci denemede yapmayı başarmıştım.

O ses, o fırlatma,biri birimizle yarış yapma. Kaçma-kovalama. Yarış..Rekabet..İcad..Başarı...Arkadaşlık.Çevredeki malzemleri değerlendirme. Herşeyden yaralanmaya çalışırdık..
Nerden aklına geldi bu patlangaç ağacı ve oyuncağı diye sormayın.
Bizim zamanımızda ne cep telefonu ne de bilgisayar olmadığından her gün değişik bir oyun ve oyuncak icat ederdik. Belki de bu sayede "yaratıcılığımız" gelişirdi.
Şimdi ne çevremizde böyle patlangaç ağacımız var ne de öyle çocuklarımız.