Kur’an’ın selim aklı kullanmaya ve bilgiye verdiği önem açısından değerlendiriniz

“İbrahim, babası Âzer’e: Birtakım putları ilahlar ediniyorsun? Doğrusu ben seni de kavmini de apaçık bir sapıklık içinde görüyorum, demişti.
Böylece biz, kesin iman edenlerden olması için İbrahim’e göklerin ve yerin melekûtunu (hükümranlığını) gösteriyorduk.
Gecenin karanlığı onu kaplayınca bir yıldız gördü. ‘Bu mu benim Rabb’im!’ dedi. Yıldız batınca, batanları sevmem, dedi.
Ay’ı doğarken görünce, ‘Bu mu benim Rabb’im!’, dedi. O da batınca, Rabb’im bana doğru yolu göstermezse elbette yoldan sapan topluluklardan olurum, dedi.
Güneşi doğarken görünce de “Bu mu imiş benim Rabb’im! Bu, hepsinden de büyük!’, dedi. O da batınca, dedi ki: Ey kavmim! Ben sizin (Allah’a) ortak koştuğunuz şeylerden uzağım.” (En’âm suresi, 74-78. ayetler.)

Yukarıdaki ayetleri Kur’an’ın selim aklı kullanmaya ve bilgiye verdiği önem açısından değerlendiriniz.

Bu ayetlerde Hz. İbrahim’in aklını kullanarak Allah’ın varlığını ve birliğini kabul edişi anlatılmaktadır. İnsan akıl sahibidir. İnsan aklını kullanarak düşünür, gözlemler, araştırır, kavrar ve bir sonuca varır.

Bu ayetlerle insanın aklını kullanarak Allah’ın varlığını kabul edebileceği anlatılmıştır.

İnsan selim akıl ile iyiyi ve kötüyü birbirinden ayırabilir. Selim akıl ile diğer varlıklar ile ilgili bilgilerin doğru olup olmadığı ortaya çıkarabilir. Bu ayetlerde insanın aklını kullanmasının en güzel örneği verilmiştir.