Edirne Selimiye Camii’nin mimari özellikleri nelerdir

Selimiye Camii, Edirne'de bulunur. Osmanlı döneminde II. Selim tarafından yaptırılmıştır. Yapıldığı dönemde de çok rağbet gören Selimiye Camii, günümüzde de Edirneliler ve turistler tarafından sıklıkla ziyaret edilir.

Selimiye Camii'nin yapımına 1568 yılında başlanmıştır. İslami Mimari ve Osmanlı Mimarisi içeren camii, içinde pek çok güzelliğe sahiptir. İnce ve zarafet sahibi 4 minaresi bulunur. UNESCO tarafından Selimiye Camii ve Külliyesi, Dünya Miras Listesinde yer almaktadır.

Selimiye Camii'nin yapımında 15 bin kişinin çalışmıştır. İnşaatı 1575 yılında tamamlanmıştır. Tamamlanmasının ardından kullanıma açılmıştır. Yapımı 7 yıl sürmüştür. Genişliği sayesinde içinde aynı anda 6 bin kişinin ibadet etmesine olanak sağlar. Osmanlı döneminde sefere çıkan ordu, bu camiide namaz kılmak için durmuştur.

Camiinin ibadete açılması II. Selim vefat ettikten sonra olmuştur. Sultan II. Selim camiinin tamamlanışını görememiştir. Yıldırım Bayezid tarafından geliştirilmiş ve pek çok alanda ibadet amaçlı kullanılmıştır.

Selimiye Camii'nin özellikleri nelerdir

Selimiye Camii'nin uzun yıllardır zarar görmeden ayakta kalmasının haricinde pek çok önemli özelliği bulunur. Tarihi ve mimari açıdan Osmanlı Mimarisini taşıyan ve tanıtan bu eserin en önemli özelliği minareleridir.

Selimiye Camii'nin minareleri daha önce hiç yapılmamış bir teknik ile inşa edilmiştir. İnşa edilen minareler camiinin iç bölümünden görünmezler. Bu sebeple mimarisinin anlaşılması kolay olur. Minarelerin her biri üç şerefelidir. Bu şerefelere üç ayrı yoldan çıkılır. Yolları kullanan kimseler ise birbirlerini görmezler. Yollar birbiri ile çakışır durumda değildir.

Selimiye Camii'nin bir diğer özelliği Edirne'de bulunan herkesin her yerden görebilmesidir. Yerinin seçilmesi özenle olmuştur. Mimari eserin bu kadar değerli olmasında bir diğer etken de budur. Edirne'nin her yerinden Selimiye Camii izlenebilir.

Mimar Sinan‘ın 80 yaşında yarattığı ve “ustalık eserim“ diye nitelediği yapıt olan Selimiye Camii, Osmanlı-Türk mimarlık tarihinin olduğu kadar, dünya mimarlık tarihinin de başyapıtları arasında gösterilmektedir. Edirne'nin ve aynı zamanda Osmanlı Döneminin simgesi olan cami; 1569-1575 yılları arasında II. Selim’in emriyle yaptırılmıştır. Çok uzaklardan dört minaresi ile göze çarpan yapı, kurulduğu yerin seçimiyle Mimar Sinan’ın aynı zamanda usta bir şehircilik uzmanı olduğunu da gösterir. Kesme taştan yapılan cami iç bölümüyle 1620 metrekare, tümüyle ise toplam 2475 metrekarelik bir alanı kaplamaktadır. Selimiye Camii, yerden yüksekliği 43.28 metre olan 31.30 metre çapındaki kubbesiyle ilgi çeker.     
Kubbe, 6 metre genişliğindeki kemerlerle birbirine bağlanan 8 büyük payeye oturur. Mimar Sinan’ın yarattığı 8 dayanaklı cami planının en başarılı örneğidir. Caminin 3.80 cm çapında, 70,89 m yüksekliğindeki üçer şerefeli dört zarif minaresi vardır. Giriş yönündeki her şerefeye ayrı ayrı yollardan, diğer ikisine ise tek yolla çıkılmaktadır.

Cami, mimari özelliklerinin erişilmezliği yanında taş, mermer, çini, ahşap ve sedef gibi süsleme özellikleriyle de son derece önemlidir. Mihrap ve mimberi mermer işçiliğinin başyapıtlarındandır. Ortasındaki 12 mermer sütuna oturan müezzin mahveli, altın varaklı edirnekari kalem işleriyle klasik dönemin en güzel örneklerindendir. Yapının çini süslemelerinin, Osmanlı ve dünya sanatında ayrı bir yeri vardır. 16. yy. çiniciliğinin en güzel örnekleri olan bu çiniler, sıratlı tekniğinde olup İznik’te yapılmıştır. 
Selimiye Camii’nin taş duvarlarla çevrili geniş dış avlusunda, Dar-ül- Sübyan, Dar-ül-Kurra ve Dar-ül-Hadis yapıları bulunmaktadır. Bu yapılardan Dar-ül-Hadis bölümü Türk-İslam eserleri müzesi olarak kullanılmaktadır. Dar-ül Kura bölümü ise Vakıf Eserleri müzesidir. Cami terasının altında yer alan Arasta çarşısı, III.Murat zamanında Selimiye’ye gelir sağlaması amacıyla yaptırılmıştır. İlk sırası Mimar Sinan tarafından yapılmış, daha sonra Mimar Davut Ağa tamamlamıştır.

Edirne Selimiye Camii ve Külliyesi, UNESCO Dünya Miras Komitesi’nin 19-29.06.2011 tarihleri arasında gerçekleştirilen 35. Dönem Toplantısında alınan 35 COM 8B.37 sayılı karar ile 1. ve 4. kriterler kapsamında kültürel varlık olarak Dünya Miras Listesi’ne dahil edilmiştir.