XIII-XIV. yüzyıl metinlerinin genel özellikleri

Batı Türkçesinin temelini Eski Anadolu Türkçesi oluşturur. 13. ve 14. yüzyıllar bu yazı dilinin oluşup gelişme dönemidir. Bu dönemde, bu yazı dili ile ortaya konan ve anonim birer özellik gösteren Battalnâmeler, Dânışmendnâmeler, Saltuknâmeler ve Dede Korkut Hikâyeleri önem arz eder.

13. ve 14. yüzyılların önemli bir özelliği de bu dönemde Tasavvuf inanışının hızla yayılarak şiirimizin başlıca konu ve teması haline gelmesidir.

Bu dönemde Yunus emre, Hacı Bektaş- ı Veli, Gülşehri, Mevlana, sultan Veled, Nesimi, Ahmed fakih , Kadı Burhaneddin gibi önemli simler yetişmiştir.

Bu dönem metinlerinde manzum mensur metinler olmak üzere iki anlatım biçimi kullanılır.

Bu dönem metinlerinde ilahi aşk, dini tasavvufi temalar, tıbbi konular, bilimsel konular işlenmiştir.

Dili sadedir. Kısa cümleler kullanılmıştır. 13. Yüzyıl Anadolu Türkçesinin dil özellikleri görülür.

• >Aydınlatıcı, yol gösterici, tenkit edici metinlerdir.
• Konuları: Din, tasavvuf, İslam Menkıbeleri, Tıp ve tabiattır. 
• Dil: Nesir dili yeni anlam ve kavrayışlarla zenginleştirilmiştir. Sade, açık ve anlaşılır bir dil kullanılmıştır. Cümleler kısa ve açıktır.
• Öğretici metinler manzum ve mensur yazılmıştır.