Tımar sisteminin askerî önemini kaybetmesinin doğurduğu sonuçlar nelerdir

Tımar sistemi, devlete ait arazilerin gelirlerinin asker ve memurlara maaş karşılığı verilmesidir. Bu araziler sipahilerin gözetiminde köylüler tarafından işletilir, devlet ziraattan alacağı vergiyi, büyük bir bölümü asker ve memur olan tımar sahiplerine bırakırdı. Bu uygulama sayesinde üretimde devamlılık sağlanmış, toprakların boş kalması önlenmiş ve ücretsiz asker bulundurulmuştur.

Tımarlı sipahiler barış zamanında yol ve köprü yapımı, su işleri vb. gibi belediyecilik işlerini yaparlar, bulundukları yerin asayişini sağlarlardı. Devlete ait olan tımar toprakları miras bırakılamaz, vakfedilemez ve bağışlanamazdı. Devlet de bu toprakları köylü ve sipahilerin elinden keyfî olarak alamazdı. Tımar sisteminin zamanla bozulmasıyla birlikte güvenlik sorunu ortaya çıkmış, köylüler ve sipahiler toprakları bırakıp şehirlere göç etmiş, boş kalan tımar toprakları ise daha sonraları özel mülk hâline gelmiştir.

Tanzimat’la birlikte tımar sisteminin hukuki varlığı bitmiş, liberal bir toprak sistemine geçilmiştir. 1858’de Arazi Kanunnâmesi ile ziraî topraklarda özel mülkiyet ön plana çıkmış, mirî toprakların (devlet arazileri) büyük bir kısmı şahısların eline geçmiştir.

Tımar sisteminin askeri öneminin kaybetmesinin doğurduğu sonuçlar;

• Ordunun en kalabalık bölümünü oluşturan tımarlı sipahilerin devlete olan masrafları arttı.
• Tımar sistemi ile oluşturulan Eyalet askerleri azaldı, bir çoğu görevini bıraktı şehirlere göç etti
• Eyalet Askerleri, Kapıkulu Askerlerine denge oluşturmaktaydı. Eyalet Askerleri kalkınca Kapıkulu Askerleri ön plana çıktı. İsyanların önü açıldı.
• Devlet asker yetiştirmek için masraf yapmaya başladı.
• Orduya düzenli olarak asker yetiştirilemedi.
• Savaş zamanında hazırda asker bulundurulamadı.
• Merkezden uzak bölgelerin güvenliği korunamadı.