Suhuf gönderilen Peygamberler

Güney Sâmî dilinde “yazmak” anlamındaki sahafa kökünden türediği ileri sürülen sahîfe “yayılmış, açılmış şey; üzerine yazı yazılacak veya yazılmış nesne, kâğıt” anlamlarına gelmekte (Lisânü’l-Arab, “śĥf” md.; Kāmus Tercümesi, II, 790-791), İslâm öncesi dönemde mektup, hukukî sözleşme, şiir, hitabe ya da bir araya getirilmiş sözleri ifade etmekteydi.

Kaynaklarda yer alan ve zayıf olduğu kabul edilen bir rivayette Ebû Zer el-Gıfârî’nin Allah’ın resullerine kaç kitap gönderdiği sorusuna Hz. Peygamber 100 cevabını vermiş, bunlardan;

ayrıca Tevrat, İncil, Zebûr ve Kur’an’ın indirildiğini belirtmiştir (Taberî, Târîħ, I, 312-313; Zemahşerî, VI, 360). İbn Hazm Tevrat, Zebûr ve İncil’in İbrânîce, Hz. İbrâhim’e indirilen suhufun Süryânîce olduğunu söyler..