Peygamberimizin (s.a.v.) şefkatli, merhametli ve affedici olmasının, İslam'ın yayılmasına nasıl etkisi olmuştur

Merhamet; canlılara sevgi ve şefkatle yaklaşmak demektir. Bu duyguyu en güzel yansıtan kişi olan Peygamberimiz, inanan ya da inanmayan herkese merhametle yaklaşırdı. O (s.a.v.) merhametli, hoşgörülü, affedici, kibar olduğu için insanlar kısa sürede O’nun etrafında toplanmış, Müslümanlığı kolayca kabul etmişlerdir. Artık sen onları affet. Onlar için Allah’tan bağışlama dile…” ayeti bu gerçeği açıklamaktadır. Başka bir ayette de “Size kendi içinizden öyle bir peygamber geldi ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona ağır gelir. O size çok düşkün, müminlere çok şefkatli, çok merhametlidir.” buyrularak Hz. Muhammed’in (s.a.v.) ümmetine karşı merhameti vurgulanmıştır. Kendisi de bir yetim olan Hz. Muhammed (s.a.v.) özellikle yetimlere karşı duyarlı davranmıştır.

Onların haklarının yenmemesi ve onlara zulmedilmemesi konusunda insanları uyarmıştır. Yetimleri koruyup gözetmeye teşvik etmiştir. Allah’ın (c.c.) “Öyleyse sakın yetimi ezme! El açıp isteyeni de sakın azarlama.” emrine uygun davranmış, ümmetine de “Müslümanların evlerinin en hayırlısı içinde yetime bakılıp iyilik edilen evdir. En kötüsü ise içinde yetime kötülük edilen evdir.”10 hadisiyle yetimlere karşı merhametle davranılması gerektiğini öğütlemiştir. Merhamet, insanların birbirlerine zarar vermeyip yardımda bulunmalarını sağlayan çok önemli bir değerdir. İnsanların bütün yaratılmışlara şefkatle baktıkları, birbirlerine ve diğer canlılara merhametle davrandıkları toplumlarda barış, huzur ve sevgi gelişir.

Hz. Muhammed (s.a.v.), Allah Teâlâ’nın bütün mahlûkâtına karşı sergilediği merhametli tavrı, hayvanlardan da esirgememiş ve Allah’ın (c.c.) rahmetine mazhar olmanın şartı olarak yaratılanlara merhametli davranmayı önermiştir: “Merhametliler Rahman’ın merhamet ettiği kimselerdir. Siz yeryüzündekilere merhamet edin ki göktekiler de size merhamet etsin…” (bk. Tirmizî, Birr, 16.)
Çocuklara selam vermiş, hal hatır sormuş, onların oyunlarına katılmış, sorunlarıyla ilgilenmiştir. Çocuklara sevgi ve şefkat göstermeyen insanların merhametsiz olduğunu söylemiştir. (bk. Buhâri, Edeb, 17.)