Mükemmeliyetçi anne babalar

“Neden 5 değil de 4 aldın”, “Benim oğlum da onu yapabilir”, ”Bizim kızımızın hiç öyle huyları yoktur”
Bu tür yakınma veya övünmeleri hemen her kes duyar.
Onlar çocuklarının her açıdan mükemmel olmasını bekleyen veya çocuklarıyla ilgili şikâyetleri hic, bitmeyen mükemmeliyetçi ebeveynlerdir.

Çocukları ilkokula başladığında hemen okusun yazsın, sonra en iyi liseyi kazansın, üniversite sınavından iyi puan alsın ve iyi puan almışsa mutlaka puanına yaraşır şekilde yüksek puanlı bir yer yazsın gibi istekleri daima devam eder.Anne-babalara öneriler• Çocuklar bebeklik döneminden itibaren becerilerini geliştirmeleri konusunda desteklenmelidirler. Ama unutulmaması gereken, becerilerin ancak hata yapılarak ve beceriksizliğin ardından öğrenileceğidir.

• Yeterince iyi ve becerikli yapamadıklarında onları engellemeyin, utandırmayın, aksine yeniden denemelerine ve kendi kendilerine bu becerileri geliştirmelerine izin verin.

• Çocuğunuz bir şeyi kendi yapmak istiyorsa onu yapabilmek için gerekli donanıma sahip olmaya başladı demektir. Bu aşamadaki engellemeler uzun vadeli kaygı ve güvensizlik duygusunun temelini oluşturur. Ona güvenmeyi öğrenin.

• En önemli ve belki de en temel davranış çocuktan yaşına, durumuna uygun şeyler beklemektir. Beklenti düzeyinizle çocuğun yetilerinin uyuşup uyuşmadığına dikkat edin.• Hırslı olmak başarıyı tetikleyebilir. Ancak bu hırsın kaygı yaratacak boyutta olması tam tersi olarak başarıyı engelleyici olabilmektedir. Çocuğunuzu başarılı olmaya yönlendirirken onu başkalarıyla değil, kendi içinde yarışmaya teşvik ederseniz, başarma hırsının kaygıya dönüşmesi engellenebilir. Başkalarıyla yarıştırılan ve başarısı başkalarının seviyesiyle karşılaştırılan çocuklar yetersizlik hissini ve performans kaygısını daha yoğun yaşamaktadırlar.

• Çocuğunuzun yapamadıklarından çok yapabildiklerine odaklanın. Başarılı olduğu yanları vurgulanan ve pekiştirilen bir çocuk, yeni şeyler öğrenmeye ve keşfetmeye daha istekli olacaktır. Tam tersi olarak yapamadıkları vurgulanan çocuklar hata yapma ve beğenilmeme korkusuyla öğrenmesi için gerekli hevesi de gösteremeyecektir.

• Hatanın insanı geliştiren ve öğretici bir tarafı olduğu unutulmamalıdır. Çocuk kendi çabasına rağmen hata yapabilir. Bu hatanın sonucunu kendisi yaşar ve bu bir yaşam deneyimidir. Bu deneyime dışarıdan müdahale etmek çocuğu sınırlayıcı olmaktadır. Çocuk kendi davranışlarının sonucunu kendisi yaşamalıdır. Bu aynı zamanda kendi davranışlarının sorumluluğunu edinmesi açısından da önem taşımaktadır. Asıl ödüllendirilmesi gereken çocuğun çabasıdır. Yeterince çaba göstermesine rağmen çocuklar hata yapabilirler (Yetişkinler de öyle) “Bu sınava çok çalışmıştın, soruların çoğunu da doğru yapmışsın, tebrik ederim” denilen bir çocuk bir sonraki sınava çalışmaya daha fazla motive olacaktır.

(Anafen Koleji karnesindeki bir not)