İletişimde ben dili, sen dili

Ben dili, günlük konuşmalarımızda ne düşündüğümüzü ve ne hissettiğimizi birinci tekil şahıs ifadeleriyle belirten konuşma şeklidir. Ben dilini kullanan kişi, kendinden bahsetmez ya da kendini övmez. Ben dili; kaynağın karşılaştığı olay ya da davranışın tanımını yapan, bu davranışın kendini somut olarak nasıl etkilediğini ve ne tür duygular yaşattığını açıklayan, dürüst ve sorumlu bir ifadedir. Bu durumda ben dili, kişiliğin değerlendirilmesi yerine davranışın değerlendirilmesini ortaya çıkarır. Ben dilini kullanarak hem kendimizi daha iyi ifade etmiş hem de karşımızdakini kırmamış oluruz.

Sen dili ise kişinin karşısındaki kişiyi hedef alarak konuşmasıdır. Cümleler sürekli ikinci tekil şahıs ifadeleriyle kullanılır. Sen dili ifadeleri karşılaşılan davranışla ilgili bilgi vermez. Sen dili, suçlayıcı mesaj içerir.

Sen Dili

• Olumsuz bir iletişim türüdür.
• Konuşmalar kişiliğe yöneliktir.
• Alıcıya kendiyle ilgili mesajlar verilir.
• Kişi kendini kıstırılmış hisseder.
• Kişi konuşmaktan kaçınır.
• Çekingen bireyler yaratır.

Ben Dili

• Olumlu bir iletişim türüdür.
• Konuşmalar davranışa yöneliktir.
• Kişiyi savunmaya itmez.
• Kişi konuşmaya istekli olur.
• Yakınlığı arttırıcı, anlaşmazlığı azaltıcıdır.
• Girişken bireyler yaratır.