Eş yükselti eğrilerinin başlıca özellikleri

İzohips yöntemiyle hazırlanmış haritada da görüldüğü gibi;

• İç içe kapalı eğrilerden oluşan izohipsler, birbirlerini kesmez.
• İzohipsler yeryüzü şekillerinin kuş bakışı görünüşünü yansıtır.
• İzohipsler arasındaki yükselti farkı haritanın tamamında aynıdır.
• Aynı izohips üzerinde bulunan bütün noktalarda (A ve B) yükselti değeri aynıdır.
• Birbirini çevrelemeyen komşu iki izohipsin (A ve D) yükseltisi aynıdır.
• En geniş izohips eğrisi en alçak yeri, en dar izohips eğrisi ise en yüksek yeri gösterir.
• İzohipslerin sıklaştığı yerlerde (I) eğim artar, seyrekleştiği yerlerde (H) ise eğim azalır.
• İzohipslerin ne kadar aralıklarla geçirileceği, haritanın ölçeğine göre tespit edilir. Belirlenen bu aralığa eküidistans (eş aralık) denir. Büyük ölçekli haritalarda izohipsler arası yükselti farkı az iken (10 m, 20 m gibi) küçük ölçekli haritalarda fazladır (100 m, 200 m gibi).
• Sıfır metre izohipsi (C) deniz seviyesinden başlar. Kara ile denizin birleştiği bu izohipse kıyı çizgisi denir.
• Çevresine göre alçakta bulunan alanlar (çukur, çanak veya kapalı çukur) gösterilirken dıştaki eğriler, içteki eğrilere göre daha yüksek alanları ifade eder.
• Dağ ve tepe gibi kabartılar gösterilirken dıştaki eğriler, içteki eğrilere göre daha alçak alanları ifade eder.
• İzohips haritalarında dağ dorukları (zirve), nokta, üçgen (G) gibi sembollerle ifade edilir.
• İzohipsler üzerinden geçen düz mavi çizgiler (F) sürekli akarsuları, kesik mavi çizgilerse (E) mevsimlik akarsuları gösterir.
• İzohips eğrilerinin sıklaştığı deniz kıyılarında (İ) kıta sahanlığı (şelf alanı) dar, seyrekleştiği (J) kıyılarda ise geniştir.