Ehl-i beyt, salavat getirmek, seyyid ve şerif kavramlarının anlamları

Ehl-i beyt: Hz. Peygamber (s.a.v.)’in ev halkı. Ehl-i Beyt, bir evde yaşayan aile fertleri, aile demektir. İslâm fıkıh terminolojisinde bir terim olarak Hz. Peygamber (s.a.s)’in hısımlarından kendilerine zekât verilmesi yasaklanan aile fertlerinin tamamını ifade etmek için kullanılmıştır.

Salavat getirmek: “Belirli vakitlerde, Kur’an’da emredildiği tarzda ve Hz. Peygamberin tarif ettiği şekilde yapılan ibadettir. Genellikle Hz. Peygamber’e yapılan duâ mânâsında kullanılır. Hz.Muhammed'in (s.a.v)  ve onun soyundan gelenlere selam,sevgi ifade eden dualardır. Onun soyundan olan kişilere ve kendisine edilen güzel dualardır. En kısa olarak, Allahümme salli ala Muhammed, demektir. Veya, Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin ve ali seyyidina Muhammed, diyerek de söylenir. 

Seyyid: Efendi, bey, mevla, ileri gelen baş, reis. Nesebi Hz. Hüseyin (r.a) yoluyla Rasûlüllah (s.a.v)’e ulaşan kimseleri ifade eden Arapça bir sıfat. Efendimiz (s.a.v.) hazretlerinin torunlarından Hazret-i Hüseyin (r.a.)’in neslinden gelenlere “seyyid“ denir. Hz Muhammed'in (s.a.v) kızı Fatıma ve torunları Hasan, Hüseyin, Zeynep, Rukiyye ve Ümmü Gülsüm'ün soyundan geldiği inanılanlar genel olarak bu isimle ifade edilirler.

Şerif: Peygamber Efendimizin torunlarından Hz. Hasan’ın soyundan gelenlere verilen addır. Hz. Muhammed'in (s.a.v) kızı Fatıma'nın büyük oğlu Hz.Hasan'dan (r.a) gelen soya verilen addır.