Dostluk ile ilgili öyküleyici bir metin

Güzel Dostluk

Bir zamanlar bir yolcu uzun, ince bir yolda tek başına yürüyormuş. Havanın karşı olması yürümesini zorlaştırmaya başlamış. Kar giderek daha derinleşiyor, yol giderek daha tehlikeli olmaya başlıyormuş. Yolcu aşırı soğuya dayanamayarak aniden yere yığılıvermiş. Yolcunun çocukluk arkadaşı, can dostu dediği adam yoldan geçerken arkadaşını görür. Hemen can dostunu kaldırdı ve kendine getirecek bir şeyler verdi. Daha sonra yolcu kendine geldiğinde can dostuna sımsıkı sarıldı. Yaptığı bu iyiliği hiçbir zaman unutamayacağını söyledi.

Can dostu da hafifçe gülümsedi ve bir şey söylemedi. Yolcu, daha sonra eve gittiğinde bu olanları herkese anlatacağını söyledi. Bu güzel davranışı her tarafta anlatacak, geleceğe kalması için yazıya ve dizelere dökecekti. Can dostu ise bir kez daha gülümsedi ve bir şey söylemedi.