Cahiliye, hılfu’l-fudul, nübüvvet, tebliğ, ensar ve muhacir kavramlarını araştırınız

Cahiliye, Arap tarihinde İslamlığın doğuşundan önceki çağa verilen ad.

Hılfu’l-fudul, Hılful Fudul veya Hilful Füdul (Arapça: حلف الفضول, Türkçesi: Erdemliler İttifakı), 580'li yıllarda Arap kabileleri arasında süregelen başta Ficâr savaşları sonrasında ortaya çıkan anarşi ortamında, can ve mal güvenliğinin sağlanması, zayıf ve güçsüzlerin korunması, zulmün önlenmesi gibi amaçlarla, toplumda sözü geçen, saygın ve iyi niyetli kişilerin önderliğinde kurulan ve Muhammed'in de bir ara toplantılarına katıldığı barış cemiyeti. Hicretten sonra İslam devletinin tek yasal siyasi partisi olup Hz. Osman'ın (r.a.) ölümünden sonra kapanmıştır

Nübüvvet, Akıl sahibi kulların üzerlerindeki dünya ve ahiret işleri hakkında Allah ile kulları arasında yapılan elçilik demektir.

Tebliğ, Tebliğ, kelime manasıyla “bildirme, duyurma, haber verme” manasına gelir. Terim dinî, felsefî ve spiritüalist literatürlerde az çok farklı anlamlarda kullanılmıştır.

Ensar, Ensar, Arapça bir sözcüktür. Arapçada "yardımcılar, yardım edenler" anlamına gelmektedir. Ensar; Hz. Muhammed peygamber Mekke'den Medine'ye göçtüğü zaman, Mekke'den gelen Müslümanları konuk edip, onlara yardım edenler için kullanılmıştır.

Muhacir - Muhacir, Osmanlı İmparatorluğu dönemi sonlarından itibaren Balkanlar’dan mecburi göç yaşayıp Anadolu’ya gelenlerin genel adıdır. Türkçeye "Mekke'den Medine'ye göç eden" anlamındaki Arapça sözcükten geçmiştir.