Ba­ğış­la­ma­nın top­lum­sal ba­rı­şa na­sıl kat­kı­sı var­dır

Bağışlamak ve hoşgörü, öncelikle insanın kalp ve ruh yüceliğinden kaynaklanan hasletlerdir. Bu sebepten bağışlayıcı insan, öncelikle kendisiyle barışıktır. Hoşgörüsündeki güzellik ahlakının güzelliğinden ve içindeki huzur duygusunun yansımasından kaynaklanır. Güzel bakan insan da her zaman güzel görür ve mutlu olur.

Bu bakış açısına sahip insanların yaygın olduğu toplumlarda kin ve nefret azalır, bağışlama ve hoşgörü yaygınlaşır, barış hakim olur. Kısacası toplum, daha yaşanılır bir toplum haline gelir.

• Bağışlamak, affetmek anlamına gelir.
• Bağışlamak bir erdemdir ve bağışlamayı bilen insanlar olgun, erdemli insanlardır.
• Kin tutmak, öfke beslemek iyi insanlara yakışmayan davranışlardır.
• Affetmek bizleri uzlaştırır, kalbimizi yumuşatır ve iyi insan ilişkileri kurmamızı sağlar.
• Affedici olmak her zaman kötü bir birey olmaktan daha iyidir. Affetmeyi bilen kişiler barışı seven kimselerdir.
• Bir kimseye kırılsak bile onu affetmeliyiz, çünkü bu davranış bize ve toplumumuza barış getirir, barışı sağlar.
• İnsanlar birbirlerine kızar ve küserlerse, o toplumda birlik olmaz ve barış sağlanamaz. Oysa ki toplumlar bir arada huzur ve barış, kardeşlik içerisinde yaşamalıdır.
• Affedici olarak tüm insanlara örnek olmalı, barışı savunmalıyız. Kavga ve huzursuzluk bizleri asla iyi birer insan yapmaz.