Bağımlılık ile ilgili hikaye öykü

Hayat Tecrübedir

Sene 1993 ay Kasım şarıl şarıl yağmurun yağdığı, havanın insanların yolda yürümesine bile engel olduğu bir günde hayata merhaba demişti Fidan, o da her küçük bebek gibi, ümitlerle doğmuştu. Ne yazık ki babası sigara bağımlısıydı. Küçük kızını kucağına bile aldığında bir elinde sigara olurdu. Fidan çok küçük yaşlarda tanışmıştı sigarayla, annesi hep babasına kızıyor, kızlarının yanında sigara içmemesi konusunda uyarıyordu. Seneler geçtikten sonra Fidan, büyüyüp olgunlaşmış genç bir kız olmuştu. Tam deli dolu zamanlarıydı.

Bu günleri yaşarken bir trafik kazasında annesini kaybetti. Annesi, Fidan için tutunacak bir dal, yaslanılacak bir omuzdu ama artık o dal kırılmış, o omuz çökmüştü. Bu dönemler Fidan için ızdırap gibi geçiyordu. Annesini kaybedince sanki bir boşluğun içine düşmüştü, kötü arkadaşlıklar kurmuştu, bu arada da sigaraya başlamış, derdini ve sıkıntılarını sigara içerek gidermeye çalışıyordu. Babası durumun farkındaydı ama annesini yeni kaybettiği için üzerine gitmiyor, engellemiyordu.

Sigara bizlerden birisini daha içine çekmişti. Zamanla sigara Fidan için en iyi dost haline gelmişti. Fidan için sokaklar da cazip yerlerdi, Fidan iyice kopuk bir hayat yaşamaya başlamıştı. Bir gece yarısı dar bir sokakta arkadaşlarıyla sigara içerken, uzaklardan bir çocukla göz göze geldi. Bir süre öyle kaldıktan sonra çocuğun yanına giderek kendisine bir şey mi söylemek istediğini sordu bu arada da elinde sigara vardı. Çocuğa konuşuyor ama cevap alamıyordu küçük çocuk gözlerini dikmiş sadece bakıyordu sonra Fidan’ın elinden sigarayı alıp yere attı. Fidan kızgınlıkla tam çocuğa bir şey söyleyecekken çocuk, cebinden sigara paketleri çıkararak Fidan’a uzattı. Bazılarının içinde sigara bile vardı. Fidan bir paketlere baktı bir çocuğa, bu yaşta sigara içip bir de göstermeye utanmıyor musun? demek geldi içinden ama söylemeye yüzü yoktu çünkü kendisi de öyleydi. Sadece içtiğin sigaraların paketlerini neden atmıyorsun? Ne işine yarıyor diyebildi. Çocuk gözlerinden yaş gelerek cevapladı ben, bunları sokaktaki insanlardan alıyorum ama içmek için değil sırf onlardan bir sigara azalsın da en azından bir tane eksik içsinler diye dedi. Fidan hiçbir şey diyemedi ama sanki bakışları neden sorusunu soruyordu. Çocuk ben hem annemi, hem de babamı bunun uğruna verdim diğer insanlar da onlar gibi olmasın diyerek sözlerine devam etti. Sen de; kendini, çevrendeki insanları, en önemlisi de kendi geleceğini düşünüyorsan vazgeçmelisin dedi. Fidan bu sözler karşısında donup kalmıştı sanki karşısındaki küçük bir çocuk değil de kocaman bir adammış gibi konuşuyordu. Ama onu konuşturan büyüklüğü ya da küçüklüğü değil tecrübeleri ve çektiği acılardı.

Sigara dünyamızdaki herkesi etkisi altına almış durumda, çevremizdeki insanlara neden içiyorsunuz diye sorduğumuzda zevkten diyorlar hiç insan zevk olsun diye kendisine zarar verir mi? Zevk olsun diye kolunuzu, bacağınızı kırar mısınız? Midenize, böbreğinize zarar verir misiniz? Muhtemelen bu soruya herkes hayır cevabını verecektir. Eee o zaman sigara da farkında olmadan bunları yapmaktır zaten. Hiç zarar vermiyor gibi görünse de insanı içten içe kemiren mikrop…

Bu sözler Fidan’ı derinden etkilemiş, göremediklerini görmesini sağlamıştı. Kendisiyle baş başa kalıp, kendi sınavından geçmesinde yardımcı olmuştu. O kapalı kutudan çıkmasını sağlamıştı. Günlerden sonra o, çocuğu bularak yanına gitti, çocuğun gözü önünde sigara paketini ezdi ve çocuğa gerçekleri görmesini sağladığı için teşekkür etti. Bir daha da eline almadı. Hem sigaraya bir kişi daha gol atmış, hem de bir kişi daha kendisini öldürmekten vazgeçmişti.

Tek ümidim her sigara kurbanının karşısına böyle çocuklar çıkması. Sanki hep sigarayı kötüledim, ama iyi bir şey de var sigara yaşlandırmaz (yaşlandırmadan öldürür).