Atom kütlelerini ölçmek için karbon-12 izotopunun karşılaştırma atomu olarak seçilmesinin nedenleri

1961'den önceki yıllarda, aslında iki grup atomik kütle vardı (bazı kişilere göre atomik ağırlık olarak adlandırılırdı.). Bir ölçek fizikçiler tarafından diğer ölçek ise kimyagerler tarafından kullanılırdı. Başta oksijen kullanılırdı çünkü oksitler oluşturmak için pek çok şeyle birleşebilirdi. Bu, kimyasal analiz kolaylığı nedeniyle daha iyi bir seçim sayılırdı.

Oksijen, 16 atomik kütleye sahip olacak şekilde ayarlandı. Bu, Hidrojen 1 atomik kütle olmak üzere hidrojenden yaklaşık 16 kat daha ağırdı. Ne yazık ki, Kimyagerler, Oksijen-16, Oksijen-17 ve Oksijen-18 izotoplarının bir karışımı olan ve doğal olarak oluşan Oksijen'i seçtiler. Fizikçiler, saf izotop olan Oksijen-16'yı seçtiler, çünkü ölçümlerini kütle spektrometrisi temelinde yapma eğilimindeydiler.

Her iki atomun kütlelerinin oranı her iki ölçekte de aynı olsa da, korkunç derecede kafa karıştırıcıydı, bu yüzden 1961'de bir uzlaşmaya varıldı. Standart olarak Hidrojen veya Oksijen kullanmak yerine, karbonun 6 proton ve 6 nötrona sahip olan çekirdeğinde (Karbon-12) izotopuna tam olarak 12'lik bir kütle verildi. Daha önce kullanılan iki standart arasında olduğu ve hiçbir şeyin çok fazla değişmesi gerekmediği için iyi bir seçimdi.

Ayrıca, Karbon-12’nin atomik kütlesi, periyodik tablodaki diğer elementlerle karşılaştırıldığında özellikle doğru bir şekilde ölçülebilir.

Dolayısıyla, Karbon-12 Atomik Kütlesi tam olarak 12 olarak tanımlanır ve diğer tüm atomik, moleküler ve formül kütleleri bu standarda işaret edilir.