Aristoteles’in İyi insan olmak iyi vatandaş olmak anlamına gelmez sözü size göre anlamı

Bir kere iyi bir insan, kimseye yük olmayan ve elinden geldiğince başkalarının yükünü çeken, elinden ve dilinden kimseye zarar gelmeyen insandır. Naz yapmaktan ziyade naz çekmeye çalışır. İnsanları karşılıksız sever ve kimseyi incitmez. İnsanlardan gelen kötülüklere hep sabreder, onlara karşı müşfik davranır. Herkese şefkat ve merhametle davranır. Kendini asla sevmez ve hep kusurlu bilir. Son derece edep sahibidir. Özür dileyeni af eder. Kimseye sui zan etmez. Alçak gönüllüdür. Hep güler yüzlüdür. Çalışkandır, vaktini boşa harcamak yerine ilim öğrenmekle kıymetlendirir. Aza kanaat eder, helalden kazanır ve şükür etmesini bilir. Yaptığı iyiliği ve gördüğü kötülüğü unutur, yapılan az bir iyiliğe bile mutlaka teşekkür eder. Kahkaha ile gülmediği gibi, az konuşur ve hiç yalan söylemez. Borcuna ve sözüne sadakat gösterir. İçi ve dışı aynı olduğu gibi, özü ve sözü de doğrudur. Adildir. Emindir. Vefalıdır. Vatanını sever ve kanunlara riayet eder. Hülasa, gıda ve ilaç gibi her zaman aranan insandır.

Bu özelliklerin tamamına sahip bir insan, iyi olmaktan da öte, mükemmelliği yakalamış bir insandır. Ama, iyi bir insanda bulunması gereken bu özelliklerin tamamına kavuşamayanın, hiç değilse bir kısmını da elden kaçırmamaya gayret göstermesi gerekmektedir. İyi insan olabilmek için iyi insanlarla bir arada bulunmaya gayret etmeli ve yüksek yaratılışlı insanların hayatlarını çok okumalıdır. Ancak, bizler toplum olarak kitap okumaktan giderek uzaklaşır olduk. Ya hiç okumuyoruz, ya da ne bulduysak okuyoruz. Her ikisi de yanlış.
Rasgele yüz kitap okumaktansa, doğru kitabı yüz kere okumalıdır.