Allah’a (c.c.), ahiret gününe, mizana, cennet ve cehenneme iman eden bir kişi, daima sorumluluk hissi taşıyarak hareket eder. Bu duygu ve düşünce kişiyi iyiliklere yöneltirken onu kötülüklerden uzak tutar
Öldükten sonra Rabbine hesap vereceğini bilen Müslüman, iman edip sevdiği Rabbinin huzuruna günahsız bir şekilde çıkmak için nefsin ve şeytanın aldatmacasına kanmadan, süslenerek ona güzel gibi gösterilen günah deryasına dalmadan tertemiz bir hayat yaşayarak yüz akı ile Yüce Mevla’mızın huzuruna çıkmaya gayret gösterir. Rabbimizin belirlediği sınırlara uyarak O’nun rızasını almaya gayret gösterir.
Ahirete iman eden bir kişi bu dünyanın geçici ve imtihan yeri olduğunu bildiğinden bu dünya sıkıntılarına katlanarak imtihanı kazanmak için gereken çabayı gösterir. Bu dünya lezzetlerine dalmadan yeteceği kadar kazanıp, ebedî ahiret yurdunu unutmaz. Allah’ın (c.c.) adalet sahibi olduğunu bilen mümin kişi, ahiret yurdunda da haksızlığın olmadığının bilincinde olur. Onun için bu dünyada yaşarken ahiretine fayda verecek amellere yönelir. Bu husus Kur’an-ı Kerim’de şöyle beyan edilmiştir: “Yoksa kötülük işleyenler ölümlerinde ve sağlıklarında kendilerini, inanıp iyi ameller işleyen kimseler ile bir mi tutacağımızı sandılar? Ne kötü hüküm veriyorlar! Allah, gökleri ve yeri yerli yerince yaratmıştır. Böylece herkes kazancına göre karşılık görür. Onlara haksızlık edilmez.” (Câsiye suresi, 21. ve 22. ayetler.)