“Bir zamanlar biz İsrâiloğullarından, 'Yalnız Allah'a kulluk edeceksiniz; ana-babaya, yakın akrabaya, yetimlere, yoksullara iyilik edeceksiniz. İnsanlara güzel söz söyleyin, namazı kılın, zekâtı verin.' diyerek söz almıştık. Sonra, içinizden küçük bir kesim dışında, sözünüzden döndünüz; hâlâ da sırt çevirmektesiniz. Vaktiyle sizden, birbirinizin kanını dökmeyeceğinize, birbirinizi yurtlarınızdan çıkarmayacağınıza dair de söz almıştık. Siz de kabullene geldiniz. Hâlâ da (buna) şahitlik ediyorsunuz." (Bakara, 2/83, 84)
Bu âyetlerde İsrâiloğulları'nın yükümlü kılındıkları ve Yahudi-Hristiyan literatüründe "on emir" diye bilinen dinî ve ahlâkî vecîbelerden bazıları hatırlatılmakta; Allah'ın onlardan bu vecîbeleri ifa edecekleri yönünde söz aldığı ifade buyurulmaktadır. Kitâb-ı Mukaddes'te, Tanrı'nın "kendi parmaklarıyla" taş levhalar üzerine yazarak Hz. Mûsâ (as) aracılığıyla İsrâiloğullarına bildirdiği ifade edilen bu emirler şöyle sıralanır:
On emir:
1) Seni Mısır’dan, esaret evinden çıkaran Tanrı’n benim. Benden başka ilahın olmayacak.
2) Kendine, yukarıda gökyüzünde, aşağıda yeryüzünde ya da yer altındaki sularda yaşayan herhangi bir canlıya benzer put yapmayacaksın. Putların önünde eğilmeyecek ve onlara tapmayacaksın.
3) Rabb’in adını boş yere ağzına almayacaksın.
4) Cumartesi gününü daima hatırlayıp onu kutsal sayacaksın. Haftanın altı günü çalışacak, bütün işlerini yapacak, yedinci gün ise istirahat edeceksin. Cumartesi günü, istirahata tahsis edilmiş umumi dinlenme günüdür. O gün sen, oğlun, kızın, erkek ve kadın kölen, hayvanların, aranızdaki yabancılar dâhil hiçbiriniz çalışmayacaksınız.
5) Anne ve babana hürmet edeceksin.
6) Öldürmeyeceksin.
7) Zina yapmayacaksın.
8) Çalmayacaksın.
9) Komşuna karşı yalancı şahitlik etmeyeceksin.
10) Komşunun evine, karısına, hizmetçisine, öküzüne, eşeğine, kısaca hiçbir şeyine göz dikmeyeceksin