Şiirde Gelenek: Gelenek, geçmişteki kültür birikimiyle çağımızın zevk ve anlayışını harmanlayıp gelecek kuşaklara aktarmaktır. Şiirin ahenk unsurları, ses yapısı, söyleyiş özellikleri gelenekten etkilenir. Aynı dönemde eser veren şairler, dönemin geleneğinden farklı ölçüde yararlanabilir. Şiir geleneğini bir zincir gibi düşünürsek her şair bu zincire bir halka ekler. Şairlerin ortaya koydukları özgün eserler de şiire farklı bir yön verir. Türk şiirinde şu geleneklerden söz edilebilir:
1. Destan Geleneği: İslamiyet öncesi dönemde ortaya çıkan, genellikle savaş ve kahramanlık konulu şiirler bu geleneği oluşturur. Bu geleneğe bağlı olarak oluşan destanlarda genellikle hece ölçüsü kullanılır.
2. Halk Şiiri Geleneği: Hece ölçüsüyle, dörtlüklerle ve günlük konuşma diliyle söylenen şiirler bu geleneği oluşturur. Anonim halk şiiri, aşık tarzı halk şiiri ve dinî-tasavvufi halk şiiri olarak üçe ayrılır.
3. Divan Şiiri Geleneği: İslamiyet’in kabulünden sonra Arap ve Fars edebiyatlarının etkisiyle ortaya çıkan bir gelenektir. Süslü, sanatlı bir dil kullanılır. Dil, Arapça, Farsça sözcük ve tamlamalarla yüklüdür. Aruz ölçüsü kullanılır.
4. Serbest Şiir (Modern Şiir) Geleneği: Bu geleneği oluşturan şiirlerde bent, vezin ve kafiye kurallarına bağlı kalınmaz, belirli bir düzen yoktur.