Osmanlı Devleti zamanında sipahi askerler hizmetleri karşılığında tımar sistemi sayesinde toprak sahibi olurdu. Tımar sistemi sayesinde toprak işlenir ve asker yetiştirilirdi. Tımar; 19.999 akçeye kadar senelik geliri olan dirlik arazilere verilen isimdir. Devlet sipahi askerlere tımar verir, tımar sahipleri de devlete hizmet verirdi. Bu tür hizmetlerin kolaylaşmasını sağlayan tımar sisteminin hem ekonomik, hem siyasi hem de sosyal açıdan birçok faydası bulunmaktadır. Bu faydaları şöyle sıralayacak olursak şunlar söylenebilir:
Tımar sisteminin faydaları maddeler halinde;
- Askerin ihtiyacını karşılamaktır.
- Güvenliği sağlamaktır
- Vergilerin sağlıklı toplamaktır.
- Kapıkulu ordusunu dengede tutmaktır
- Üretimde süreklilik sağlamaktır.
- Devletin her bölgede hakimiyetini sağlamaktır.
- Hazine giderlerinin azaltmak (Tımarlı Sipahilere maaş verilmiyordu)
- Her zaman hazır bir ordu bulunmasını sağlanmıştır.
Tımar sisteminin faydaları maddeler halinde;
Taşrada güvenlik sağlanmıştır: Memurlara ve devletin ileri gelenlerine işlemeleri için verilen toprakların güvenliği konusunda da bu kişiler sorumlu tutuluyordu. Bu sayede taşraların güvenlikleri de sağlanıyordu.
Vergi toplanması kolaylaşmış ve vergilerin yerinde kullanılması sağlanmıştır: Tımar sahipleri sorumlu oldukları alanlarda yaşayan halktan belirli zaman dilimlerinde vergileri toplarlardı ve bu vergilerin bir kısmını devlete verirken bir kısmı ile de asker yetiştirerek mevcut askerlerin maaşlarını karşılamışlardır.
Askerin ihtiyacını karşılamaktır: Tımar sahipleri tımarlar yerlerinin vergileri ve ürünlerin gelirleri ile savaş zamanlarına sürekli hazır olan askerler yetiştirmişlerdir ve böylece devlet hazinesinden asker giderleri için gider çıkmamıştır.
Tarımsal üretim sürekli hale gelmiştir: Tımar sahipleri aldıkları toprakları sürekli ekip biçmek zorundalar idi. Bu durumda üretimin sürekli olmasını sağlamıştır.
Ülke bayındır hale gelmiştir: Ülkenin gelişmesi ve refah düzeyine ulaşması daha kolay hale gelmiştir.