Teizm, genellikle yaratıcı, aşkın ve mutlak bir Tanrı inancını savunan felsefi düşünceye denir. Bu düşünceyi benimseyen kişilere teist denir.
Kelime olarak “tanrı” anlamına gelen Yunanca “theos” kelimesinden türetilen teizm, “Tanrıcılık” demektir. Felsefi bir kavram olarak ise âlemi yaratan, varlığı mutlak, bir Tanrı olduğu inancını savunan düşünceye denir. Bu yaklaşımı benimseyen kişiye ise “teist” denir. Teizm kavramı, vahye dayanan dinlerdeki tek Tanrı anlayışını ifade etmek için de kullanılır ve genelde “tek-tanrıcılık” (monoteizm) olarak adlandırılır. Monoteizm, bütün varlıkları yoktan yaratan bir yaratıcıyı ve onun her şeye hâkim olduğunu kabul eder. Bir ve tek olan Tanrı, her şeyi işiten, gören, bilen, başlangıcı ve sonu olmayan yüce ve aşkın bir varlıktır. Her şeyin sebebi ve kaynağıdır. Teizmin Tanrı anlayışının en açık özelliği, tek tanrıcı oluşudur. Teizme göre Tanrı’nın tekliği yalnız sayı bakımından birliği değil, yetkinlik, yaratıcılık, eşi ve benzerinin bulunmaması gibi nitelikleri de içerir.