Tasavvuf ehline göre tasavvufi düşüncenin kaynağı Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamber’in sünnetidir. Bu iddiayı ispat etmek için hicri üçüncü yüzyıldan bu yana çeşitli kitaplar yazılmış, tasavvuf geleneğinde yer alan her inanç, öğreti ve uygulamaya Kur’an’dan ve hadislerden kanıtlar getirilmeye çalışılmıştır. Tasavvuf ehli, tasavvufi düşüncenin yabancı kültürlerden etkilendiği iddiasına şiddetle karşı çıkar.
Tasavvuf, İslam ahlakının İslami değer ve tutumları sürekli olarak dikkate alarak daha derinden ve en iyi şekilde yaşanması anlamına gelmektedir. Tasavvuf, yaklaşık bin yıl önce ortaya çıkan ve felsefi derinliği olan bir anlayış olarak yaşanmaya başlamıştır.
İslam ve tasavvuf birbirinden farklı olmayan kavramlardır. Tasavvufi düşüncenin dayandığı temel kaynakları, Kur’an-ı Kerim, hadisler, siyer, kelam, itikat, akait, tefsir gibi disiplinlerden meydana gelmektedir. Tasavvuf, temel İslam düşüncesinin güzel ahlak ile yaşanmasını ve kalp temizliğinin öne çıkarıldığı bir disiplin olarak gönüllü bir şekilde kabul edilmekte ve uygulanmaktadır.
Tasavvuf, tefekkür, tahassüs dünyasının temellerini de oluşturmaktadır. Bu bakımdan fikir ve his dünyasının doğru, güzel, iyi, adil bir şekilde yolunu bulması adına tasavvuf gerekli görülmektedir. İslam’ı en iyi şekilde yaşamanın yolu kaynakların en iyi şekilde anlaşılmasını sağlamaktır. Tavizsiz bir İslam anlayışının oluşması adına kaynakların tasavvuf kaynakları olması dinin yaşanması adına gereklidir.
İslam, nevi şahsına münhasır olarak yaşanmaktadır. Bir hayat dini olarak indirilmiştir. Tasavvuf da bu prensiplerin yaşanması bakımından gerekli görülmekte ve ders halkalarında disiplin olarak da okutulmaktadır. Tasavvuf, İslam’ın temel kaynaklarını esas alarak güzel ahlak ve kalp temizliği esası ile İslam’ın daha iyi yaşanması adına tercih edilen bir yoldur.