Başka insanlara ve diğer canlılara karşı davranışlarından anlarım.
Sanırım, merhamet her birimizin içinde doğuştan var olan bir duygu. Kimilerimizde daha kolay açığa çıkarken, bazılarımızda nüvesini korusa da gelişip açığa çıkamadan köreliyor. Bu konuda en cömert olduğumuz varlıklar yine kendi bebeklerimiz oluyor. Bebeklerin safiyane bir merhametle diğer canlılara nasıl yaklaşabildiğini görüyor, bazen endişeyle bu durumu izliyoruz. Oysa endişeye gerek yok, zira canlılar merhameti gördüğünde hemen hissediyorlar ve bu onları yumuşatıyor. Merhamet gördükçe iyileşiyor, gösterdikçe olgunlaşıyoruz.
Merhametin şefkati de barındıran ama onu aşan bir daha geniş bir kapsamı olduğundan söz etmiştik. İşte bu geniş kapsam, bizi üzerinde bulunduğumuz dünyada diğer varlıklarla bütünleştirecek bir ortam sağlayabilir.