Kur’an-ı Kerim’de adı geçen ve kendilerine uyarıcı olarak Salih (a.s)’ın gönderildiği, Hicaz ile Suriye arasında Vadil-Kura’da yaşamış eski bir Arap kabilesi. Kur’an-ı Kerim’de bu kabilenin ismi yirmi altı yerde geçmekte olup, ayrıca Salih (a.s)’dan bahseden ayetler de onun kavmi olan “O (Allah), yapılan duayı işiticidir” Semud ile ilgilidir.
M.Ö 715 tarihli Sargon kitabesinde Semud kavmi, Asuriler’in hakimiyet altına aldıkları, Şarki ve Merkezi Arabistan kavimleri arasında zikredilmektedir. Aristo, Batlamyus ve Plinus, Semud kavmini (Thamudaei) belirten isimden bahsetmişlerdir. Plinus’un Semud kavminin oturduğu yer olarak zikrettiği Domatha ve Hegra’nın, İslami kaynaklarda bu kavmin oturduğu yer olarak kaydedilen Hicr ile aynı yer olduğu kabul edilebilir.
Semud kavmi, Arabistan şehrinin Hıcır kentinde hayatını devam ettirmiştir. Semud kavmindeki insanlar, birçok nimet içinde yaşamışlardır. Dağları ve taşları oyarak sağlam evler yapmışlardır. Semud kavmi, bolluk ve refah içinde uzun ömürlü yaşamışlardır.
Halk nimetler yüce Allah'ın verdiği nimetler içinde yüzüyordu ve çok aşırı zengindi. Herkes tarafından beğenilen ve gösterişli evler yapmışlardı. Allah’ı unuttular, kendilerine büyük putlar yapmışlardır.
Semud halkı eşkıya bir topluluktu, vurgunculukta, soygunculukta ve hırsızlık yapıyorlardı. Bundan dolayı yüce Allah (c.c) onlara, Hz. Salih (a.s) 'i göndermiştir. Ancak Hz. Salih'e inanmayan bu kavim daha sonra Allah tarafından helak edilmiştir.