Nasıl bu kadar acımasız oldunuz bu millete?
Vicdanınız nasıl pörsüdü bu kadar?
Taş mı kesildi yüreğiniz?
Hani nerede bıraktınız birlikte karşımıza çıktığınız Hz.Ömer'i?
Nereye harcadınız O'nun adalet ve merhametini?
Kahvehane sohbetlerinden miting meydanlarına kadar her yerde, Onun bir köprüde bir koyunun ayağının kırılması ihtimali karşısındaki hassasiyetini siz anlatıyordunuz hani!
Nasıl bu kadar değiştiniz?
Onun hayvanata karşı şefkat ve merhatinin gölgesini bile bu kahraman ve çilekeş millete çok mu gördünüz?
Uludere'de beynimizden vurulduk.Yetmedi.Reyhanlı'da ciğerimiz parçalandı.Yetmedi. Soma'da ve Ermenekte kömür kuyularına gömüldük.Yetmedi. Diyarbakır'da,Van'da pusuya düşürüldük.
Her olayda yüreğimiz yandı ciğerimiz kebab old.
Yetmedi, yetmedi.
Hz.Ömer mi uzaklaştı sizden,siz mi uzaklaştınız Hz.Ömer'den?
Daha dün gibi bir olay olmuştu
gözümüzün önünde.
Belki de duygusuz, taş yürekli insanlara bir mesajdı o olay.
Hani inşaat halindeki köprünün bir halatı kopmuştu da fırtınadan,Japon mühendis "bu benim ihmalimden ya da hatamdan oldu" demişti...Demişti ve yaşamına son vermişti.
Kimsenin öyle yaşamına son vermesini istemiyor bu millet.
Kendi eliyle seçtiği insanlardan azıcık merhamet istiyor.Azıcık merhamet.Oğlu için,damadı için,babası için,kocası için, azıcık merhamet istiyor.
Yetsin artık diyor.
Haliyle,kâliyle,eliyle ve gözyaşlarıyla merhamet dileniyor bu millet kendi eliyle seçtiklerinden.
Tam da merhamet dilenirken gözyaşlarıyla,
devletin ve hükümetin göbeğine dalan terör 86 evladını çekti aldı bu milletin kalbinden..
Heyhat! Millet merhamet dilenirken onlar mes'uliyet duygusundan uzaklaşmış bir şekilde milletin karşısına geçip "güvenlik zaafiyeti"yok dediler.
Suruç'taki gibi, Soma'daki gibi, Reyhanlı'daki gibi. Gibi,gibi,gibi...
Elleriyle seçip büyüttüklerinden böyle mi karşılık alacaktı bu millet?
Sebebi neydi ki? Bunu hak edecek ne yapmıştı ki, bu millet ?