Sahabe: Hz. Peygamber döneminde yaşayan O’nu gören iman eden ve bu iman üzerine can veren kişilerdir.
Sahabe, sahabî kelimesinin çoğuludur ve dostlar, arkadaşlar, beraber bulunanlar manalarına gelir. Aynı manada kullanılan ashab kelimesi ise, “sâhib” (dost, arkadaş) kelimesinin çoğuludur. Sahabe, terim olarak Hazreti Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’i, peygamberliği sırasında gören, Onunla konuşup görüşen, O’na iman eden ve müslüman olarak ölen kimselere verilen isimdir.
Uhuvvet: Kardeş olma durumu, uhuvvet. Kardeş kadar yakın sayılan kimse, yakın dost. Birlik, beraberlik.
Fütüvvet: alçakgönüllülük, yiğitlik, eli açıklık, başkalarını sevmek, dünya malına önem vermemek, hoşgörü vb. gibi ahlaki temellere dayanan, Anadolu’da XIII. yüzyıldan sonra ortaya çıkan, kısa bir süre içinde birçok İslam ülkesinde de benimsenip yayılan, zanaatçı ve esnaf birliklerine verilen ad.
Bu yazımızı okuyanlar aşağıdaki yazılarımızıda okudular
1. Sahabilerin İslam ümmeti içindeki yeri ve önemi yazımızı okumak için tıklayınız
2. Peygamberimizin (s.a.v.), sahabilerin üstünlüğünü ifade eden bir hadis-i şerif yazımızı okumak için tıklayınız
3. Musab b. Umeyr’in (r.a.) hayatı ve kişiliği hakkında bir araştırma yazımızı okumak için tıklayınız
4. Dâru’l-Erkam ve Erkam b. Ebi’l-Erkam (r.a.) hakkında bir araştırma yazımızı okumak için tıklayınız