Peygamberlik, İslam itikadının en temel esaslarından biridir. Peygamberlere iman, Allah’ın (c.c) insanlar arasından peygamber olarak seçtiği kimseleri tasdik edip onların Allah’tan (c.c) aldığı ve aktardığı bütün bilgilerin doğru olduğunu kabul etmeyi ifade eder. Allah (c.c), her Müslüman’a aralarında herhangi bir ayrım yapmadan, gönderilen bütün peygamberlere iman etmeyi farz kılmıştır.
“Peygamber, Rabb’i tarafından kendisine indirilene iman etti, müminler de (iman ettiler). Her biri Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine iman ettiler. ‘Allah’ın peygamberlerinden hiçbiri arasında ayrım yapmayız’ … dediler.” (Bakara suresi, 285. ayet.)
Kur’an’a göre:
✓ Peygamberlik Allah vergisidir.
✓ Peygamberler de insandır. (Cuma suresi, 4. ayet)
✓ Peygamberler kendi milletlerinin dilleriyle gönderilmişlerdir. (k. Kehf suresi, 110. ayet.)
✓ Peygamberler de diğer insanlar gibi ölümlüdürler. (İbrahim suresi, 4. ayet)
✓ Peygamberler de sorumlu ve mükelleftirler. (Enbiyâ suresi, 8. ayet.)
✓ Peygamber gönderilmeyen bir topluluk veya millet yoktur. (A'râf suresi, 6. ayet)
✓ Dinî hükümlerden sorumlu olmak için peygamber gelmesi şarttır. (Yunus suresi, 47. ayet.)
✓ Peygamberler arasında derece farklılıkları vardır. (İsrâ suresi, 15. ayet)
Peygamber Efendimiz’e kadar gönderilen bütün elçiler, Rabb’lerinden aldıkları vahyi, insanlara taşırken taşıdıkları vahyin ilk mümini olmuş seçkin insanlardır. Onların hepsi getirdikleri ortak mesajlarla kendi halklarını tevhid inancı altında birleşmeye davet etmişlerdir. Allah’tan (c.c) başka hiçbir varlığı ilah olarak kabul etmeyip yalnızca Allah’a (c.c) kul olmak anlamına gelen tevhid ilkesi, peygamberlerin davetlerinde temel hedef olmuştur: “Senden önce hiçbir resul göndermedik ki ona: ‘Benden başka İlâh yoktur; şu halde bana kulluk edin’ diye vahyetmiş olmayalım. (Enbiya suresi, 25. ayet)