Peygamberimiz sahabilerin insanlar arasında üstün olduğunu belirtmiştir. Her olayda onları öven sözler söylemiştir. “Ashâbım gökteki yıldızlar gibidir. Hangisine tâbi olsanız hidayete erersiniz.” (Beyhakî, el-Medhal, s.164, Kenzu’l-ummal, h. no: 1002)
Sahabe, sahabî kelimesinin çoğuludur ve dostlar, arkadaşlar, beraber bulunanlar manalarına gelir. Aynı manada kullanılan ashab kelimesi ise, “sâhib” (dost, arkadaş) kelimesinin çoğuludur. Sahabe, terim olarak Hazreti Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’i, peygamberliği sırasında gören, Onunla konuşup görüşen, O’na iman eden ve müslüman olarak ölen kimselere verilen isimdir.
Sahâbe-i kirâm efendilerimizden bahsederken onların ismi anıldığında; Erkek Sahabiler için -radıyallâhu anh- , hanım sahabiler için-radıyallâhu anhâ-, Birden çok sahabiden bahsederken-radıyallâhu anhüma- yani (Allahü teâlâ ondan râzı olsun) denir.