Köy hayatını, yaylayı, çobanların yaşantısını, doğal güzellikleri ve bunlara duyulan özlemleri anlatan şiirlere denir. Pastoral şiirler kır ortamını ve çoban yaşamını konu alan şiirlerdir. Bu şiirler yaşamı sevdirme amacıyla yazılmaktadır. Pastoral şiirlerde amaç çobanların ve kırların yaşamını anlatıp burayı sevdirmek ve burada duyulan özlemleri dile getirmektir. Bu nedenle sade bir dille yazılır.
Pastoral şiirler iki başlıkta incelenmektedir. Bunlardan birisi idil, diğeri ise eglog olmaktadır.
İdil: Şairlerin kendi ağızlarından monolog bir şekilde doğayı ve kır yaşamlarını anlatmasına denir.
Eglog: Eglog ise çobanların karşılıklı konuşmasıdır. Bu konuşmada doğa ve kır yaşamını ve güzelliklerini diyalog olarak anlatmasıdır.
“Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni;
Kuzular bize söyler yılların geçtiğini.
Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;
Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek,
Dolaştırıp dururuz aynı dâüssılayı;
Her adım uyandırır ayrı bir hâtırayı.”
Kemâlettin Kamu, Kemâlettin Kâmi Kamu Hayatı, Sanatı, Şiirleri, haz.: Gültekin Sâmanoğlu
Pastoral şiir özellikleri nelerdir
Pastoral şiir, altı çeşit şiir türünden birisidir. Pastoral şiirlerin özellikleri ise şu şekilde açıklanmaktadır:
- Kır ve çoban hayatını, doğa güzelliklerini anlatan şiirlerdir.
- Kullanılan dil imgesiz ve sadedir.
- Pastoral şiirlerde amaç kır yaşamını sevdirmektir.
- İki türü bulunur. Bunlar idil ve eglog olmaktadır.
- Pastoral şiirin ilk örneği Theokritos tarafından verilmiştir.