Türklerin ilk ana vatanı olan Orta Asya, doğuda Kingan Dağları’ndan, batıda Hazar Denizi’ne, güneyde, Himalaya Dağları’ndan, kuzeyde Sibirya’ya kadar uzanan, büyük çöller, nehirler, geniş bozkırlar ve dağlarla kaplı bir alana verilen isimdir.
Orta Asya Türkleri, ticaret ve hayvancılıkla uğraşarak göçebe bir yaşam biçimini tercih etmişlerdir. Türkler, ilk kez bu bölgede tarih sahnesine çıkmışlar ve bilinen ilk Türk devleti olan Büyük Hun İmparatorluğu’nu kurmuşlardır. Zamanla yıkılan devletlerinin yerine Kök Türk Devleti, Kutluk Devleti, Uygur Devleti gibi farklı Türk devletleri kurulmuştur. Türklerin nüfusunun gittikçe artması, havyan sürülerine yeni otlaklar bulma ihtiyacı, hastalık ve kıtlıklar, Türk boyları arasındaki çekişmeler, Çin’in baskısı, yeni yurt edinme özlemi gibi birçok nedenden dolayı, büyük bir çoğunluğu bu bölgeden göç etmek zorunda kalmışlardır.
Türk kavimleri tarafından farklı yönlere yapılan büyük göç Kavimler Göçü olarak adlandırılacak ve göçün yapıldığı coğrafyalarda sosyal, siyasal, ekonomik, dinî ve toplumsal alanlarda köklü değişiklerin yaşanmasına neden olacaktır.
Orta Asya’da kurulan ilk Türk Devleti Asya (Büyük) Hun Devleti’dir. Çin kaynaklarında Hunlarla ilgili bilgiler sıkça yer almaktadır. Hunlar, Ötüken merkez olmak üzere Orhun Bölgesi ve Altay Dağları civarında yaşıyorlardı.