Müşriklerin, İslam’a karşı çıkmalarının birçok sebebi vardır. Bu sebepleri maddeler halinde şöyle sıralayabiliriz;
- İslam'ın, putlara ve putperestliğe yönelik köklü eleştiriler getirmesi,
- İslamiyet'in her tür sınıf ayırımına karşı çıkması,
- Hz. Peygamber’in Haşimoğulları’ndan çıkması,
- Kuran’ın Kureyş’in ulularından birine değil de Hz. Peygambere inmesini ona yakıştırmamaları İslam’a karşı çıkmalarının sebeplerindendir.
- İslâmiyet’in kölelere diğer insanlarla aynı hakkı tanıması
- İslâmiyet’in putlara tapmayı yasaklaması
- İslâmiyet’te öldükten sonra dirilme inancının olması
- Arap kabileleri arasında rekabet olması
- Arapların kabilelerine ve geçmişlerine bağlılıkları
- İslamiyet'te ki sosyal adalet (özellikle zekat)
- İslamiyet'te ki emir ve yasaklar (içki, zina ve kumarın yasak oluşu)
Atalarının yaşantısını zamanla gelenek hâline getiren Mekkeliler, düzenlerini bunun üzerine kurmuşlardı. Geleneklerine sıkı sıkıya bağlı olup atalarına büyük saygı gösterdiklerinden Hz. Peygamber’in putperestliği reddeden davetini büyük bir tehdit olarak algıladılar. Kur’an’ın ifadesiyle “… Babalarımızı üzerinde bulduğumuz (yol) bize yeter…” diyerek İslam’a karşı çıktılar. Müşriklerin İslam’ı kabullerinin önündeki en büyük engel atalarından bilinçsizce devraldıkları dinleriydi. Kendi elleriyle yontarak yaptıkları ilahlarının tahta ve taş olmalarına bakmaksızın onlara ibadet eden müşrikler, putlarından kopamadılar. Atalarının inanç ve ibadetlerini eleştiren ayetlerin30 nazil olmasıyla müşriklerin ileri gelenleri öfkeye kapılarak İslam’a karşı düşmanca bir tavır aldılar.
Müşriklerin iman etmemelerinin sebeplerinden bir diğeri de “Biz seninle beraber doğru yola uyarsak yurdumuzdan atılırız, dediler…” ayetinde bildirildiği gibi siyasi ve ekonomik kaygılarıydı. Kâbe’nin kutsiyetinden dolayı hac ve umre ibadetinden maddi manevi büyük kazanç elde eden Mekkeliler, Müslüman olduklarında sosyal ve siyasi statü ile ekonomik gelirlerini kaybedeceklerinden endişe ediyorlardı. Mekke’deki liderlerin ve zengin tüccarların İslam’a düşmanlıkta en önde olması, şahsi çıkar ve menfaatlerin İslam’a karşı tavır almada önemli bir etken olduğunu göstermektedir. O günkü cahiliye anlayışına göre lider olmak için büyük bir servete ve çok çocuğa sahip olmak gerekiyordu. Müşriklere göre bu özelliklere sahip olmayan Hz. Muhammed(s.a.v.) peygamber olamazdı. “… Bu Kur’an iki şehirden bir büyük adama indirilse olmaz mıydı?” ayetinde ifade edildiği gibi peygamberliğin Mekkeli veya Taifli kabile reislerinin hakkı olduğu düşüncesiyle Hz. Peygamber ʼe inanmadılar.