Kalp temizliğidir. Kalbimizi kötülüklerden uzak tutarak manevi temizliğimizi gerçekleştirmiş oluruz. Manevi temizlik dendiğinde anlamamız gereken kalp ve dil temizliğidir. Bu temizlik de en az maddi temizlik kadar, zaman zaman ondan bile önemlidir. Kalp temizliği demek, kimsenin kötülüğünü istememek, kimse için kötülük düşünmemek; düşmanlık, kin, hırs, haset ve kıskançlıktan kalbimizi arındırmak demektir. Tersine herkesin iyiliğini, rahatlığını, saadetini istemek ve bundan memnun olmaktır.
Peygamberimiz için güzel bir na’at da yazmış olan bir yazarımız kimi kalpleri nasıl hilelerin, desiselerin, entrikaların işgal ettiğini nükteyle karışık şöyle ifade ediyor: “Her gönülde bir aslan yatar diyenlere inandım, gönülleri dolaşmaya çıktım. Fakat içinde tilkiler, çakallar dolaşan; yılanlar, solucanlar yuvası olmuş gönüller keşfettim”, diyor. Böyle bir kalp, asla bir Müslüman’ın kalbi olamaz.
Manevi temizliğin ikinci konusu da dil yani lisan temizliğidir. Bu da dilimizle kimseyi incitmemek, kimseye küfür ve hakaret etmemek, başta yalan olmak üzere gıybet, dedikodu, söz taşımak gibi günahlardan dilimizi uzak tutmaktır.