Kur'an-ı Kerim İşaretleri
Kur'an-ı Kerîm okuyanların âyet mânâsının bozulmasına sebep olan hatalar yapmamaları için Kur"an-ı Kerîm metinlerine küçük harflerle işaretler konulmuştur. Bu işaretlere dikkat edilerek okunursa hatasız okuma sağlanır.
Kur'an-ı Kerim'de,önemli ve bilmemiz gereken duraklari , kelimelerin üstünde ve altında bazı işaretler bulunur ki bunlara "secavend (duraklama)" adı verilir.
م “Mim” durağında kesinlikle durmak lazımdır. Aksi hâlde anlamı değişir.
ط “Tı” durağında; Mim durağı gibi kesin olmamakla birlikte durmak, geçmekten daha iyidir.
ج “Cim” durağında durulabilir de, geçilebilir de... Ancak durmak, geçmekten daha iyidir.
ز ”Ze” durağında geçmek, durmaktan daha iyidir. Çok gerekirse durulabilir. Okuyucunun nefesi yetmezse bu durakta durabilir. Müsaade işaretidir.
ص ''Sad'' okuyucuların nefesi yetmezse bu durakta durabilir. Müsaade işaretidir.
لا “Lamelif ” durağında durulmaz. Eğer durulmuş ise durulan yere bakılır: Ayet sonu ise diğer âyetin başından başlanarak devam edilir. Âyet arası ise önceki kelimelerden uygun olanından başlanarak devam edilir.
قف ''Gıf'' “Dur” demektir. Durmak iyi görülmüştür.
صلي “Geç” demektir. Bu işaretin olduğu yerde geçmek iyi görülmüştür.
ك ''Kef'' Kendinden önceki vakıf/durak işaretinin hükmündedir. “Yukarıdaki gibi” demektir.
ع ''Ayn'' Rükû" işaretidir. Bu işaretin bulunduğu yerde konu bitmiş, yeni konuya girilecektir. Namazda bu gibi yerlerde okumaya son vererek Rükû" yapmak daha uygundur.
ق ''Gaf'' Bu işarette durulabilir, fakat durmayıp geçmek daha iyidir.
.:__:. Birbirine yakın üç noktaya “vakf-ı muanekâ” denir. Bunlardan birinde durulmuş ise diğerinde geçmek gerekir. Aksi halde mânâ bozulur.
مد “Med” yazısı uzatma işaretlerinin bulunmadığı fakat uzatmanın gerekli olduğu harfin altında olur ve o harfin harekesince bir elif (denilecek zaman) süresince uzatılacağını gösterir.
قصر “Kasr” yazısı uzatılma yapılması gerektiği zannedilen yerde uzatma yapılmaması uyarısı olarak harfin altına konulur.
“Nûn” harfi esre harekeli olarak, ilki iki esreli iki kelimenin arasında ve altında bulunur. Önceki kelimenin son harfinde bulunan iki esreden birisi okunmaz. Yani tenvînin cezimli “Nûn"u düşer ve “nûn” harfi esreli olarak iki kelimeyi birbirine bağlatarak okutur.
س “Sin” harfi kelimede bulunan Sad” harfinin altında olursa, “Sad” harfinin hem “Sad” hem de “Sîn” gibi okunabileceğini gösterir.
سكته “Sekte” ; Kur"an-ı Kerîm"in “4 yerinde bu işaret vardır. Cehren/aşikar okunurken nefes kesilıneksizin susularak bir miktar durulacağını belirtir.
اماله ''İmale'' Yalnız Hud suresinin 41. âyetinde geçer. Mecrahâ kelimesinin altında imâle yazar. Buradaki ra harfi, üstünden esreye doğru meyillendirilerek okunur. Mecrihâ diye okunmaz. Okunuşunu, bilen birisinden öğrenmek gerekir.
تسهيل ''Teshil'' Kolaylaştırmak demektir. Birbirini takip eden iki hemzeden ikincisi, "elif" ile "he" sesi arasında yumuşak olarak okunur.