Kuran kelimesi bir isim olup, okumak ve toplamak anlamlarındaki karaa kökünden türemiştir. Kuran, kendini bu adla yetmişe yakın yerde anmaktadır. Kuran kendini başka adlarla da anmaktadır. Daha çok birer sıfat olmakla birlikte, Kuran şu kelimeleri de kendisi için kullanır: Hakim (hikmetlerle dolu), Tenzil (Allah'tan indirilen), Nûr (ışık), Kitap, Furkan (ışıkla karanlığı, iyi ile kötüyü ayıran), Zikir (Allah'ın anılmasını sağlayan)
Kuran
Kalplere işler okununca,
Uçurur müminleri duyunca,
Rabbimizin emirleri var onda,
Allah'ın ayetleri bir kitapta,
Ne olur okumayı aksatma.
Kuran
Kuran Allah kelamıdır, muhatabı insandır
Ubudiyet tanımıdır, mekanı bu dünyadır
Razı olunacak O’dur, anlatan bunu Kurandır
Allahı tanımalıdır, Rab Allahın sıfatıdır
Nas suresi son suredir, O’nun başı Fatihadır
Kuran
Kur'an-ı Kerim son ilahi kitaptı,
Uğrunda yüzlerce can toprağa karıştı .
Rabbim ayet ayet indirdi ,
Anlasın öğrensin diye İslam dini ,
Ne güzel anlatıyordu bu Dünya da yapılması gerekeni
Kuran
Kalbimde bir dolu sevgi
Ulu Rabbimden mesajdır Kur’an
Rabbimiz bize anlatır herşeyi
Allah ile çoğalır sevgi
Ne güzeldir Kur’an’ı sevmek
Kuran
Kur’an’ı severim
Umutlarım çiçeklenir onunla
Razıdır Allah Kur’an okuyandan
Allah der kalbim Kur’an’la
Nazikçe dokunurum Kur’an’a