Korktuğumuzda ya da heyecanlandığımızda kalp atım hızımız ve solunumumuz hızlanır ve yüzeyselleşir, ağzımız kurur, kaslarımız gerginleşir ve avuç içlerimiz terler Beynimizin stres ve rahatlamayla ilgili olan bölümü adrenalin bezlerine kimyasal bir sinyal gönderiyor ve adrenalin hormonlarını harekete geçirerek tehlikeyi daha rahat göğüsleyebilmemiz için vücudumuzu hazır hale getiriyor. Bu hormonlar aynı zamanda gözbebeklerini büyültüyor, terlemeyi artırıyor, kalp hızını yükseltiyor ve her şeyden önemlisi kasların kasılmasına neden oluyor.
Tehlike durumlarında adrenalinin en önemli etkisi de kaslar üzerinde oluyor. Normal zamanlardan çok daha fazla kasılan kaslar aşırı bir kuvvet kazanıyor. Uzmanların araştırmalarına göre bir örnek verecek olursak: Çocuğunun bir arabanın altında gören bir ebeveyn 1.5 tonluk bir arabayı bile kaldırabileceği açıklanmıştır.
Korktuğumuzda vücudumuzda bir çok değişiklik olur.
İlk olarak vücudumuzda irkilme hissederiz ve sonrasında göz kapaklarımız açılıp kapanmaya başlar. Kan damarlarımız genişleyip, göz bebeklerimiz büyür, kan basıncı artar, kalp daha hızlı atar. Korku anında böbrek üstü ve hipofiz bezlerinden salgılanan hormon olan adrenalin sayesinde daha iyi görebilir ve daha dikkatli olabiliriz.
Sevinç durumunda da vücudumuzda bir hayli değişiklik olur.
Mutluluk, sevinç durumunda ise vücudumuz bu sefer mutluluk hormonları olan dofamin, endorfin ve seritonin salgılar. Bu hormanlar sayesinde vücudumuz mutluluk, huzur ve duygusallık ile dolar. Hatta mutluluktan ağlamamızın nedeni de bu hormanlar sayesindedir.