Diğer tüm arkadaşlarımıza nazaran daha samimi olduğumuz arkadaşlarımız elbette vardır. Bize daha yakın, bizi daha iyi anlayan ve dertleştiğimiz kimseler. Onlara genelde ‘kardeşim’ diye hitap ederiz. Diğer arkadaşlarımızla elbette farkı vardır ki onlara kardeşim deriz.
Kardeş yerine koyarız bir nevi. Aile efradından herhangi biri ile konuşmadığımız veya konuşmayacağımız bir konuyu onlarla konuşur, içimizi döker, rahatlarız. Onlar; bizi anlar, dinler. Yeri geldiğinde hak verir. Yeri geldiğinde eleştirir. Ancak onlar bizim canımız ciğerimizdir. Diğer arkadaşlarımızla da oynarız, konuşuruz gezeriz belki ama isimleri ile hitap etmeyi daha hayırlı görürüz. Bizim gibi düşünmüyor olmaları değil mesele.