M.Ö. 2. yüzyılda Çin’de modern kağıdın öncüsü olarak kabul edilen selüloz kağıt Cai Lun tarafından icat edilmiştir. Bu dönemde Çin Han hanedanlığında bulunan mahkemelerde görevli Cai Lun kâğıt ve kâğıt yapımının mucididir.
Çinli Lun'un ağaç kabukları, bez parçaları ve diğer lifli malzemeleri özlü ve yumuşak bir hamur haline gelinceye kadar ezip, elde ettiği hamuru suyla karıştırarak ilk odun hamurunu elde ettiği düşünülmektedir.
Üzerine yazı bulunan en eski kağıt, MS 150 yılına aittir ve Çin Seddi’ndeki bir gözetleme kulübesinin kalıntılarında bulundu. Dünyadaki en eski kağıt (üzerinde yazı olmayan), 1957’de Xian, Çin yakınlarındaki bir mezarda bulundu. M.Ö. 140 ile 87 yılları arasında bir zamana ait olduğu düşünülmektedir. Yapılan araştırma ve kazılarda, üçüncü ve yedinci yüzyıllar arasında kullanılan kâğıtların dut ağacı kabukları, keten veya pamuktan yapılmış olduğu görülmüştür.
Çinliler, kağıt yapımında kullandıkları formülü büyük bir gizlilik içinde sakladılar. Ancak Çinli kağıt üreticilerinin 751 yılındaki Talas Savaşı sırasında kaçırılmalarının ardından, kağıt yapımına yönelik bilgiler Arapların eline geçti. Endülüs Emevilerinin İspanya’yı işgal etmeleri üzerine kağıt Avrupa’ya geçti ve 13. yüzyılda kağıt Avrupa'ya yayıldı ve burada ilk suyla çalışan kâğıt fabrikaları inşa edildi. 19. yüzyılda sanayi üretimine geçilmesiyle birlikte maliyet düştü. Kâğıt önemli oranda kitlesel bilgi alışverişine katkılarda bulundu.
1840’da Alman Friedrich Gottlob Keller odun liflerinden kâğıt hamuru hazırlayabilen bir makine icat etti. 1844 yılında, Kanada’lı Charles Fenerty de kağıt üretimini kolaylaştıran teknikler geliştirdi.