İletişim insanların birbirleri ile anlaşmasını sağlayan unsurdur. Çeşitli öğelerden meydana gelir. Atalarımız iletişimin gerçekleşmesi ile ilgili söylediği özlü sözlerin ömürleri günümüze kadar ulaşmıştır.
- Üzüm üzüme baka baka kararır.
- Mum dibine ışık vermez.
- Ev alma, komşu al.
- Çok bilen çok yanılır.
- Ağaç yaşken eğilir.
- Ateş düştüğü yeri yakar.
Hayvan koklaşa koklaşa, insan konuşa konuşa, insanlar konuşarak birbirlerini daha iyi anlarlar.
Baş dille tartılır, kişinin aklı, söylediği sözlerle ölçülür.
Bıçak yarası geçer (onulur), dil yarası geçmez (onulmaz), hakaret, ağır söz vb. gönül kırıcı davranışların hiçbir zaman unutulmayacağını anlatan bir söz.
Irak yerin haberini kervan getirir, erişemediğimiz şeyle aramızdaki ilişkiyi bir aracı sağlar.
Kara haber tez duyulur, ölüm gibi kötü haber çabuk yayılır.
Bir ağızdan çıkıp (çıkan) bin dile (ağza) yayılır, ortaya atılan bir söz çok çabuk yayılır.
Bülbülün çektiği dili belası, ilerisi düşünülmeden söylenen söz insanın başına dert açabilir.
Çocuktan al haberi, bir aile sorunu veya ailece gizli tutulan bir şey, çocukların rastgele söyledikleri bir sözle açığa çıktığında söylenen bir söz.
Dili olsa da söylese (anlatsa), cansız nesneler konuşabilseler bazı olaylara tanıklık da edebilirler.
Dilim seni dilim dilim dileyim, başıma geleni senden bileyim, kişinin başına ne gelirse dilini tutmamasından gelir.
Yerin kulağı var, gizli konuşulan bir şey umulmadık bir yoldan başkalarınca duyulabilir.
Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi olmamış, önemsiz kişi, önemli kişiye küsse önemli kişinin umurunda bile olmaz.
Açma sırrını dostuna, dostunun dostu vardır o da söyler dostuna, bir sır en yakın dosta bile söylenmemelidir.
Bir deli kuyuya bir taş atar, kırk akıllı çıkaramazmış, bir insan bazen akla ve mantığa sığmayan bir iş yapar; yapılan iş, hiçbir kurala uymadığı için pek çok akıllı insan bunu düzeltmeye çalışır, fakat başaramaz.