İhsan, genel olarak iyilik ve lutufta bulunmak, bir işi en güzel şekilde yapmak, Allah’a ihlâsla kulluk etmek anlamlarında kullanılan bir terim.
İhsan: Bağışlama, bağış olarak verme. Bağışlanan şey. Yardım, iyilik, lutuf. Tasavvufta, Allâh’ı görüyormuş gibi yaşanan kulluk hayâtı ve kalbî kıvam anlamlarına gelmektedir.
Bizler, Peygamber Efendimiz’in 1400 sene sonra gelen ümmetiyiz. Bugün artık “sahâbî” olma imkânımız bulunmuyor. Fakat âyette zikredilen, “Muhâcirler ve Ensâr’a güzelce tâbî olan ihsan sahipleri”nden olma imkânı, bütün ümmet-i Muhammed için kıyâmete kadar bâkīdir.
- İbadetlerini en güzel şekilde yaparlar.
- Kimse görmediğinde bile kötülük yapmazlar.
- İşlerini, en güzel şekilde yaparlar.
- Her zaman iyiliği ve iyi olmayı tercih ederler.
- Komşu ve akrabaya iyilik ederler.
- Anne babaya saygılı ve itaatkâr olurlar. Allah’ı (c.c.) görüyor gibi yaşarlar.
- İhsan insana ince bir düşünce ve hassasiyet duygusu kazandırır.